cierpieć

cierpi|eć

незак.

1. хварэць; пакутаваць; мучыцца;

~eć na wiele chorób — пакутаваць ад многіх хвароб;

2. цярпець; трываць;

sprawa nie cierpieć zwłoki — справа не церпіць адкладу;

~eć głód — галадаць;

nie ~ę go — цярпець яго не магу

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

adventure

[ədˈventʃər]

1.

n.

1) прыго́да, аванту́ра f.

the spirit of adventure — прыго́дніцкі дух

2) рызыко́ўная спра́ва, ры́зыка f.; адва́жнае пачына́ньне

the daring adventure of man rocketing into outer space — адва́жны палёт чалаве́ка ў ко́смас

2.

v.i.

1) забіра́цца

Now he adventured on a shore unknown — Цяпе́р забра́ўся ён на бе́раг невядо́мы

2) адва́жвацца; нава́жвацца, асьме́львацца

She could not adventure to do so — Яна́ не магла́ асьме́ліцца зрабі́ць гэ́так

3) рызыкава́ць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

nice

[naɪs]

adj.

1) прыго́жы, прые́мны, мі́лы

it is not nice — Гэ́та непрыго́жа

a nice face — прые́мны, мі́лы твар

nice weather — прые́мнае надво́р’е

a nice home — прыго́жы дом

2) ве́тлівы, ува́жлівы, до́бры

He was nice to us — Ён быў ве́тлівы з на́мі

3) даліка́тны; то́нкі

a nice problem — даліка́тная спра́ва

a nice ear — то́нкі слых

a nice distinction — то́нкая ро́зьніца

4) дакла́дны; перабо́рлівы, патрабава́льны

nice in his eating — перабо́рлівы ў е́жы

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

Ding

n -es, -e

1) рэч

2) спра́ва, акалі́чнасць

3) разм. дзяўчы́н(к)а

vor állen ~en — перш за ўсё

gúter ~e sein — быць у до́брым настро́i

das árme ~ — небара́ка

◊ áller gúten ~e sind drei ~ — ≅ Бог тро́йцу лю́біць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

verschíeben

*

I

1.

vt

1) перасо́ўваць, зру́шваць, кра́таць

2) (auf A) перано́сіць, адкла́дваць (на які-н. тэрмін)

2.

(sich) ссо́ўвацца, перасо́ўвацца, мяня́цца

die Sáche hat sich verschóben — спра́ва змяні́лася [перамяні́лася]

II

vt спекулява́ць (чым-н.), прадава́ць на чо́рным ры́нку

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

ríechen*

1. vt ню́хаць, чуць;

das kónnte ich wírklich nicht ~ гэ́тага я ніцк не мог ве́даць [прадба́чыць]

2. vi

1) (an D) ню́хаць, абню́хваць (што-н.)

2) (nach D) па́хнуць (чым-н.)

◊ den Bráten ~ разм. праню́хаць, у чым спра́ва

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

і́ншы, ‑ая, ‑ае, займ. азначальны.

1. Другі, не такі; які адрозніваецца ад гэтага або ад ранейшага. Трымацца іншай думкі. □ У нас прымаўка пайшла ў народзе: шавец заўсёды без ботаў.. Можа дзе шаўцы іншыя. А наш гэтакі. Чорны. Сёння ўсё зыначылася, усё пайшло іншым парадкам. Васілёнак. [Майка] плакала. Толькі слёзы былі іншыя. Караткевіч. / у знач. наз. і́ншае, ‑ага, н. [Дзед] паўздыхаў, паўздыхаў сам сабе, а потым перавёў размову на іншае. Шуцько.

2. Не гэты, не той, другі. — Дзень быў звычайны. Як і ўсе іншыя дні... Мележ. Злучэнні беларускіх партызан дзейнічалі поруч з народнымі мсціўцамі іншых братніх рэспублік. Брыль. Даўжэй за іншых сваіх суседзяў араў сваю палосу Верамейчык. Крапіва. / у знач. наз. і́ншы, ‑ага, м.; і́ншая, ‑ай, ж. Кажуць, Хто ашчаслівіў іншага — Не сквапнасцю сэрца жыло. І. Калеснік. // у знач. наз. і́ншыя, ‑ых, мн. Астатнія, другія. Стары, сухенькі, мітуслівы, хапаўся сам і падганяў іншых — усё баяўся ўпусціць час. Мележ. Тодар Кірык гаварыў пра тое, што ведаў, ахвотна. Ён ганарыўся тым, што ведае больш за іншых, і ўсе яго з такою цікавасцю слухаюць. Крапіва.

3. Які-небудзь, некаторы. [Рыгорка] не любіць, як іншыя гарэзнікі яго ўзросту, крыўдзіць слабейшых. Колас. Вада ў іншыя гады даходзіла не толькі да хат, але пападала і ў хаты, залівала скляпы. Чарнышэвіч.

•••

Глядзець іншымі вачамі гл. глядзець.

І іншыя (іншае) (на пісьме звычайна скарочанае «і інш.») — ужываецца ў канцы пералічэння для ўказання на тое, што пералічэнне можа быць прадоўжана.

Іншая рэч гл. рэч.

Іншая справа гл. справа.

Іншы каленкор гл. каленкор.

Іншы раз гл. раз.

Між іншым — а) мімаходам; не звяртаючы асаблівай увагі. Зрэшты, праца над родным загонам праходзіла неяк між іншым, прыхваткам. Брыль; б) дарэчы, к слову кажучы. — Маёр Герман Сцяпанавіч Цітоў, во як яго зваць. Між іншым, ён мой зямляк. Алтайцы мы. Васілёнак.

Той ці іншы гл. той.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

правалі́цца, права́львацца

1. (абваліцца) eínstürzen vi (s); herúnterfallen* vi (s), stürzen vi (s) (упасці);

2. разм (не ўдавацца) misslíngen* vi (s), féhlschlagen* аддз vi (пра план); dúrchfallen* vi (s);

правалі́ на іспы́це im Exámen dúrchfallen*, durchs Exámen fállen*;

спра́ва правалі́лася die Sáche schéiterte; die Sáche ist (in sich) zusámmengebrochen;

3. разм (прапасці) verschwínden* vi (s);

◊ ён як скрозь зямлю́ правалі́ўся er war wie vom Érdboden verschwúnden [verschlúckt]

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

лад​I м

1. (грамадская сістэма) Órdnung f -, -en;

грама́дскі лад Geséllschaftsordnung f -, -en;

2. разм (спосаб, уклад) Wéise f -, -n, Art und Wéise; Maníer f -, -en;

на но́вы лад auf néue Art (und Wéise);

на ро́зныя лады́ auf verschíedene Art und Wéise;

◊ спра́ва ідзе́ на лад разм die Sáche klappt, die Sáche geht gut;

усё по́йдзе на лад álles wird ins Lot kómmen

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

твой займ

1. dein (f déine, n dein, pl déine); der (die, das) déine, der (die, das) déinige (без наз);

гэ́та тваё das gehört dir; das ist dein (высок);

2. у знач наз н:

тваё (уласнасць) das Déine, das Déinige;

3. у знач наз мн:

твае (радня, сваякі) die Déinen;

твае́ прые́халі ўжо? sind die Déinigen schon gekómmen?;

◊ гэ́та твая́ спра́ва das ist déine Sáche

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)