патагнамані́чны

(ад пата- + гр. gnomikos = павучальны)

характэрны, тыповы для дадзенай хваробы.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

Кві́га ’кукіш’ (Сл. паўн.-зах.). З польск. figa ’кукіш’ (там жа, 454): © > хв > кв (апошні пераход — характэрны ўплыў літоўскай фанетыкі).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

бібле́йскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае дачыненне да Бібліі. Біблейскае паданне. Біблейскі сюжэт. Біблейскія кнігі. Біблейскія тэксты. // Характэрны, уласцівы людзям, апісаным у Бібліі. Твар Ермалая паходзіў на твар біблейскіх людзей. Гартны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гумарэ́ска, ‑і, ДМ ‑сны; Р мн. ‑сак; ж.

Невялікі літаратурна-мастацкі або музычны твор жартоўнага, гумарыстычнага характару. Музычная гумарэска. □ Для першых гумарэсак К. Крапівы характэрны незласлівыя, жартоўныя інтанацыі. Казека.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вераснёўскі, ‑ая, ‑ае.

Разм. Які мае дачыненне да верасня; вераснёвы. У тую вераснёўскую ноч многія работнікі леглі спаць вельмі позна. Шамякін. // Характэрны для верасня. Вераснёўскае паветра пахла ап’яняючай свежасцю. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

штрых м.

1. Strich m -(e)s, -e;

2. перан. Zug m -(e)s, Züge;

характэ́рны штрых Charkterzug [ka-] m

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Ву́ткач ’назва птушкі’ (брэсц., Сігеда, вусн. паведамл.). Ад вут‑вут, што перадае характэрны крык гэтай птушкі; параўн. укр. ву́тловка ’ўдод, Upupa epops’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Негуля́шчая ’цяжарная’ (Ян.). Эўфемізм, характэрны для назваў, звязаных з цяжарнасцю (параўн. тоўстая, чараватая, балг. непразна і пад.); да гуля́ць ’быць вольным, незанятым’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

marknt

a зна́чны, ва́жны, выда́тны; ва́рты ўва́гі, знамяна́льны; характэ́рны

~e Züge — характэ́рныя ры́сы тва́ру

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

characteristic

[,kærəktəˈrɪstɪk]

1.

adj.

характэ́рны

2.

n.

характэ́рная ры́са, уласьці́васьць, асаблі́васьць f.; хара́ктар -у m.

characteristic of the locality — хара́ктар мясцова́сьці

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)