заскварча́ць
‘пачаць утвараць трэск, шыпенне, патрэскваць на гарачай скаварадзе (пра сала і пад.)’
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
| Будучы час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
заскварчу́ |
заскварчы́м |
| 2-я ас. |
заскварчы́ш |
заскварчыце́ |
| 3-я ас. |
заскварчы́ць |
заскварча́ць |
| Прошлы час |
| м. |
заскварча́ў |
заскварча́лі |
| ж. |
заскварча́ла |
| н. |
заскварча́ла |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
заскварчы́ |
заскварчы́це |
| Дзеепрыслоўе |
| прош. час |
заскварча́ўшы |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
зача́хкаць
‘пачаць чахкаць - утвараць пры рытмічнай працы гукі, падобныя на «чах-чах»’
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Будучы час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
зача́хкаю |
зача́хкаем |
| 2-я ас. |
зача́хкаеш |
зача́хкаеце |
| 3-я ас. |
зача́хкае |
зача́хкаюць |
| Прошлы час |
| м. |
зача́хкаў |
зача́хкалі |
| ж. |
зача́хкала |
| н. |
зача́хкала |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
зача́хкай |
зача́хкайце |
| Дзеепрыслоўе |
| прош. час |
зача́хкаўшы |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
зашпо́каць
‘пачаць шпокаць - падаючы, стукаючыся аб што-небудзь, утвараць кароткі глухі гук’
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Будучы час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
зашпо́каю |
зашпо́каем |
| 2-я ас. |
зашпо́каеш |
зашпо́каеце |
| 3-я ас. |
зашпо́кае |
зашпо́каюць |
| Прошлы час |
| м. |
зашпо́каў |
зашпо́калі |
| ж. |
зашпо́кала |
| н. |
зашпо́кала |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
зашпо́кай |
зашпо́кайце |
| Дзеепрыслоўе |
| прош. час |
зашпо́каўшы |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
цвікчэ́ць
‘утвараць гук пры перамешванні чаго-небудзь масленага, памазанага маслам (алеем) (каша цвікчыць)’
дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
| Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
цвікчу́ |
цвікчы́м |
| 2-я ас. |
цвікчы́ш |
цвікчыце́ |
| 3-я ас. |
цвікчы́ць |
цвікча́ць |
| Прошлы час |
| м. |
цвікчэ́ў |
цвікчэ́лі |
| ж. |
цвікчэ́ла |
| н. |
цвікчэ́ла |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
цвікчы́ |
цвікчы́це |
| Дзеепрыслоўе |
| цяп. час |
цвікчучы́ |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
цвырча́ць
‘утвараць рэзкія адрывістыя гукі (пра цвыркуноў, конікаў і некаторых птушак); ліцца струменьчыкамі’
дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
| Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
цвырчу́ |
цвырчы́м |
| 2-я ас. |
цвырчы́ш |
цвырчыце́ |
| 3-я ас. |
цвырчы́ць |
цвырча́ць |
| Прошлы час |
| м. |
цвырча́ў |
цвырча́лі |
| ж. |
цвырча́ла |
| н. |
цвырча́ла |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
цвырчы́ |
цвырчы́це |
| Дзеепрыслоўе |
| цяп. час |
цвырчучы́ |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
цвырчэ́ць
‘утвараць рэзкія адрывістыя гукі (пра цвыркуноў, конікаў і некаторых птушак); ліцца струменьчыкамі’
дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
| Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
цвырчу́ |
цвырчы́м |
| 2-я ас. |
цвырчы́ш |
цвырчыце́ |
| 3-я ас. |
цвырчы́ць |
цвырча́ць |
| Прошлы час |
| м. |
цвырчэ́ў |
цвырчэ́лі |
| ж. |
цвырчэ́ла |
| н. |
цвырчэ́ла |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
цвырчы́ |
цвырчы́це |
| Дзеепрыслоўе |
| цяп. час |
цвырчучы́ |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
зме́швальнасць, ‑і, ж.
Уласцівасць вадкасцей растварацца адна ў другой, здольнасць утвараць аднародныя растворы.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
утвара́цца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.
1. Незак. да утварыцца.
2. Зал. да утвараць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
анадзі́раваць
(ад анод)
утвараць ахоўную вокісную плеўку на паверхні металічных вырабаў спосабам электролізу.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
варыа́бельны
(англ. variable = зменлівы)
1) здольнасць мець, утвараць варыянты;
2) зменлівы, непастаянны, няўстойлівы.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)