шпо́каць, 1 і 2 ас. не ўжыв., -ае; незак. (разм.).
Падаючы, стукаючыся аб што-н., утвараць кароткі глухі гук.
Жалуды шпокалі з дуба на дол.
|| аднакр. шпо́кнуць, -не; -ні.
|| наз. шпо́канне, -я, н.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
шчо́ўкаць, -аю, -аеш, -ае; незак., чым і без дап.
Утвараць рэзкія, адрывістыя гукі.
Шчоўкае замок у дзвярах.
У лазняку шчоўкаў салавей.
Ш. абцасамі.
|| аднакр. шчо́ўкнуць, -ну, -неш, -не; -ні.
|| наз. шчо́ўканне, -я, н.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
colonize
[ˈkɑ:lənaɪz]
v.t.
1) калянізава́ць
2) утвара́ць калёнію, асялі́цца ў калёніі
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
áusbuchten
1.
vt разм. вы́турыць
2.
vi утвара́ць вы́ступ, выпіна́цца
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
ёкаць, 1 і 2 ас. не ўжыв., -ае; незак. (разм.).
1. Утвараць кароткі і адрывісты гук.
2. Раптоўна сціскацца, заміраць ад страху, хвалявання (пра сэрца).
Ёкае сэрца.
|| аднакр. ёкнуць, -не.
|| наз. ёканне, -я, н.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
заці́хнуць, -ну, -неш, -не; заці́х, -хла; -ні́; зак.
1. Перастаць утвараць якія-н. гукі; перастаць шумець.
Зала заціхла.
Дзеці заціхлі.
2. перан. Аслабіць або спыніць сваю дзейнасць.
Вецер заціх.
|| незак. заціха́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
маршчы́ніць, ‑ню, ‑ніш, ‑ніць; незак., што.
Утвараць маршчыны на твары; моршчыць. Глядзяць кудысь углыб вочы дзедавы, несупынныя думкі яшчэ больш маршчыняць яго лоб. Колас. І маршчынілі маці аблічча весткі сумныя з позніх дарог. Машара. // перан. Утвараць рабізну (пра паверхню вады). Вада была спакойнай, толькі маленькія хвалькі ад ветру маршчынілі яе паверхню. Краўчанка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
мы́каць, -аю, -аеш, -ае; незак.
1. Утвараць працяжныя гукі «му-му».
Цяля мыкае.
2. перан. Неразборліва гаварыць што-н.; мармытаць.
|| зак. прамы́каць, -аю, -аеш, -ае.
|| аднакр. мы́кнуць, -ну, -неш, -не; -ні.
|| наз. мы́канне, -я, н.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
грува́сціцца, 1 і 2 ас. не ўжыв., -ціцца; незак.
Узвышацца бязладнай кучай, утвараць нагрувашчанне чаго-н.
Грувасціліся горы бітай цэглы.
На беразе возера грувасціліся скалы.
|| зак. нагрува́сціцца, 1 і 2 ас. звычайна не ўжыв., -ціцца.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
бра́згаць, -аю, -аеш, -ае; незак.
Утвараць кароткія звонкія гукі, удараючы чым-н. па металічных, шкляных і інш. прадметах.
Б. вёдрамі.
|| зак. пабра́згаць, -аю, -аеш, -ае.
|| аднакр. бра́знуць, -ну, -неш, -не; -ні.
|| наз. бра́зганне, -я, н.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)