ро́зга, -і, мн. -і, -заг і -згаў, ж.

1. Тонкая гнуткая галінка, дубец як прылада для пакарання.

2. мн. Удары, пакаранне такімі дубцамі.

Усыпаць розаг.

|| прым. ро́згавы, -ая, -ае (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

onionskin

[ˈʌnjənskɪn]

n.

1) луска́ цыбу́лі

2) то́нкая паўпразры́стая папе́ра

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

ко́рочка

1. (хлеба) скары́начка, -кі ж.;

2. (плода) лупі́нка, -кі ж.; (тонкая) ску́рачка, -кі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

трысці́нка ж.

1. (стебель тростника) трости́нка;

2. (тонкая палочка) тро́сточка;

3. (в бёрде) пласти́нка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ра́кель, ‑я, м.

Тонкая стальная пласцінка з заточаным лязом, якой знімаецца фарба з прабельных элементаў друкарскай формы.

[Ням. Rakel.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вуа́ль, -і, ж.

1. Тонкая празрыстая матэрыя.

2. Кавалак такой матэрыі або сеткі, які прымацаваны да жаночага капелюша і закрывае твар.

Капялюш з вуаллю.

3. Налёт на негатыве, які зніжае кантраснасць фотаздымка (спец.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

папяро́са, -ы, мн. -ы, -ро́с, ж.

Папяровая трубка з тытунём для курэння (звычайна праз муштук).

|| памянш. папяро́ска, -і, ДМ -ро́сцы, мн. -і, -сак, ж.

|| прым. папяро́сны, -ая, -ае.

Папяросная папера (вельмі тонкая).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Lamélle

f -, -n тэх. (металі́чная) пласці́на; сегме́нт, дыск; то́нкая до́шка

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

плесі́метр, ‑а, м.

Спец. Тонкая металічная або касцяная пласцінка, якая служыць для прастуквання (пры вызначэнні стану ўнутраных органаў).

[Ад грэч. plesso — удараю і metreō — мераю.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сасі́ска, -і, ДМ -сцы, мн. -і, -сак, ж.

Невялікая тонкая каўбаска, якая вырабляецца са здробленага варанага мяса жывёлы або птушкі (або яго заменнікаў) і звычайна ўжыв. пасля тэрмічнай апрацоўкі.

|| прым. сасі́сачны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)