вы́селіць, ‑лю, ‑ліш, ‑ліць; зак., каго-што.
Прымусіць пакінуць месца жыхарства; перасяліць з аднаго месца на другое. Выселіць з кватэры. Выселіць у суседнюю вёску.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
свяшчэ́нства, ‑а, н.
1. Сан, званне свяшчэнніка. Тры ступені свяшчэнства — дыякан, свяшчэннік, епіскап. // Служба, занятак свяшчэнніка. Пакінуць свяшчэнства.
2. зб. Свяшчэннікі; свяшчэннаслужыцелі. Прыезд свяшчэнства.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
зляце́ць, злячу́, зляці́ш, зляці́ць; зляці́; зак.
1. Летучы, спусціцца.
Верабей зляцеў з куста.
2. Упасці зверху (разм.).
З. з ганка.
Паперы зляцелі са стала.
3. Узляцеўшы, пакінуць якое-н. месца, вылецець куды-н. далёка.
Птушкі некуды зляцелі.
Прыказка зляцела з вуснаў (перан.).
|| незак. злята́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
завярну́цца, -вярну́ся, -ве́рнешся, -ве́рнецца; -вярні́ся; зак.
1. Змяніць напрамак свайго руху або становішча свайго цела.
Вецер завярнуўся з другога боку.
Дарога завярнулася ўлева.
Сказаўшы гэтыя словы, ён завярнуўся.
2. Прыбыўшы ў якое-н. месца, хутка пакінуць яго (разм.).
З. і паехаць назад.
|| незак. заваро́чвацца, -аюся, -аешся, -аецца.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
ад’е́хаць, -е́ду, -е́дзеш, -е́дзе; -е́дзь; зак.
1. Паехаўшы, аддаліцца на нейкую адлегласць.
А. ад сяла кіламетраў пяць.
2. Паехаць куды-н., пакінуць дом (горад, вёску і пад.).
А. на поўнач.
3. Зрушыцца з месца, адсунуцца, перастаць шчыльна прылягаць (разм.).
Засаўка ад’ехала.
|| незак. ад’язджа́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
нарабава́ць, ‑бую, ‑буеш, ‑буе; зак., што і чаго.
Рабуючы, прысвоіць, набыць; награбіць. [Старшыня рэўкома:] — Раніцою мы прапануем немцам ачысціць воласць і пакінуць Усё, што яны нарабавалі. Грахоўскі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
адлучы́цца, -лучу́ся, -лу́чышся, -лу́чыцца; зак.
1. Пакінуць якое-н. месца на нейкі час; часова выйсці.
А. на мінутку з дому.
2. Аддзяліцца, адысці ад каго-, чаго-н.
А. ад калоны людзей.
|| незак. адлуча́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца.
|| наз. адлу́чка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак, ж.
Самавольная а.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
wystrychnąć :
wystrychnąć na dudka разм. ашукаць; пакінуць у дурнях
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
забы́ць vergéssen* vt; nicht mehr dénken* (пра што-н an A); líegen lássen* (пакінуць)
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
Аста́віць ’пакінуць’. (Яруш., КТС). Слова вядомае ў стараславянскіх тэкстах (оставити) было значна пашырана ў старарускай, адзначаецца не толькі ў рускай, але і ва ўкраінскай мове, таму думка пра ўжыванне слова як вынік рускага ўплыву ў Купалы (Ванковіч дыс.) патрабуе абгрунтавання. Утворана з прэфіксальнага о‑ + ставити.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)