жыццяра́дасны, ‑ая, ‑ае.

Які радуецца жыццю, любіць яго. Прыборны быў вясёлы, жыццярадасны чалавек. Рэдка якая няўдача засмучала яго. Шамякін. Марылька гэтакая была жыццярадасная, гэтакая вясёлая. Чорны. // Які выражае жыццярадаснасць; вясёлы. Смех, вясёлыя галасы, шорганне ног, музыка, лёгкае шапаценне кранутага вячэрнім ветрам лісця ліп і каштанаў — усё злівалася ў невыразную, але жыццярадасную сімфонію. Хадкевіч. Вясёлы і жыццярадасны твар Ілонкі раптам спахмурнеў, як быццам на яснае сонца набегла воблачка. Краўчанка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ава́рыя

(іт. avaria, ад ар. ’avar = пашкоджанне, шкода)

1) моцнае пашкоджанне якога-н. механізма, машыны ў час работы, руху;

2) перан. няўдача, правал якой-н. справы.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

подре́зать сов., в разн. знач. падрэ́заць, мног. пападраза́ць, пападрэ́зваць;

подре́зать во́лосы падрэ́заць валасы́;

подре́зать дёрн падрэ́заць дзёран;

подре́зать хле́ба падрэ́заць хле́ба;

неуда́ча подре́зала его́ няўда́ча падрэ́зала яго́;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

dud

I [dʌd]

n.

1) неўзарва́ная бо́мба

2) Figur. неэфэкты́ўны чалаве́к, не́шта нява́ртаснае; няўда́ча f.

II [dʌd]

n.

адзе́ньне n., лахманы́ pl.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

няшча́сце, ‑я, н.

1. Бяда, гора; няшчасны выпадак. Мяне сустрэла першае вялікае няшчасце ў маім жыцці. На лаве пад абразамі ляжыць мой бацька — жоўты, як воск, з заплюшчанымі вачыма. Бядуля. Аднойчы здарылася няшчасце. Студэнту Падацюку шасцернямі сеялкі раструшчыла палец. Дуброўскі.

2. Няўдача, адсутнасць поспеху. Вадзік з усіх сіл шмаргануў вудзільна.. Вось няшчасце — зачапіўся кручок! Гамолка. Паўстанцы таксама любілі гэту дзікую, чарнавокую дзяўчынку, якая парою выручала іх ад голаду і іншага няшчасця. Чарот.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

niepowodzenie

niepowodzeni|e

н. няўдача;

pomysł skazany na ~e — задума, асуджаная на няўдачу;

doznać ~a — спазнаць няўдачу

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Míssgeschick

n -(e)s, -e няўда́ча, няшча́сце

ein ~ eréilte [traf] ihn — з ім зда́рылася няшча́сце, яго́ напатка́ла няшча́сце

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

casualty

[ˈkæʒuəlti]

n., pl. -ties

1) ахвя́ра вы́падку

2) вае́нныя стра́ты (забі́тымі, пара́ненымі)

3) нешчасьлі́вы вы́падак, катастро́фа f.; няўда́ча f., няшча́сьце n.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

conspicuous [kənˈspɪkjuəs] adj. прыкме́тны, кі́дкі, які́ кідаецца ў во́чы;

a conspicuous failure я́ўны права́л, я́ўная няўда́ча;

a conspicu ous success ве́льмі вялі́кі по́спех;

make oneself conspicuous звярта́ць на сябе́ ўва́гу

♦

be conspicuous by one’s absence вызнача́цца сваёй адсу́тнасцю

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Няго́да ’непагода, непагадзь’ (Чач., Некр.; слонім., Арх. Бяльк.; петрык., Шатал.), него́да, нэго́да ’тс’ (ТС, Сл. Брэс.), ’непагадзь; бяда, няшчасце’ (Бяльк.), ’дрэннае надвор’е; нязгода’ (Гарэц.), ’дрэннае надвор’е; дрэнны настрой’ (Сл. ПЗБ), ’няшчасце, няўдача’ (Яруш.), укр. него́да ’дрэннае надвор’е, непагадзь’, рус. негода ’дрэннае надвор’е; дрэнны чалавек’, чэш. nehoda ’дрэннае надвор’е; няшчасны выпадак’, славац. nehoda ’няшчасце’, славен. negóda ’няшчасце, няшчасны выпадак; штосьці непрыемнае’, серб.-харв. нѐгода ’няшчасце’. Да *godъ (гл.) з першасным значэннем ’падыходзячы, спрыяльны час’. Распаўсюджанне тыпалагічнай мадэлі паводле матэрыялаў Лінгвістычнага атласа Еўропы гл.: Іанеска–Руксандою, Revue roumaine de linguistique, 28, 253–262. Параўн. пагода.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)