◎ Памя́ля, помелья ’дробная кастрыца’ (Сл. ПЗБ). Ад памяць < мяць (гл.) з суф. -ля, у другім выпадку ўскладненага суф. зборнасці ‑ja (параўн. Сцяцко, Афікс. наз., 53, 204). ‑Е‑ у слове помелья, відаць, пад уплывам мелкі.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Мні́хи ’страва з падсалоджанага малака і пакрышанай булкі (пшанічных каржоў)’ (слонім., Жыв. сл.), мні́шкі, мны́шкі ’сырнікі, запечаныя ў макотры’ (Растарг.). Укр.мни́шки ’звараныя сырнікі’. Да мяць (гл.). Аб суфіксе ‑ixъ гл. Слаўскі, SP, 11, 73.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Мя́тка ’бульбяная каша’ (лід., Сцяшк. Сл.), малар.мнеткы (Сл. Брэс.), рус.разан.мятка ’тс’. Да мяць (гл.). Параўн. драг.тоуча ’тс’ < таўчы́ (Лучыц-Федарэц), а таксама камы < прасл.komiti ’ціснуць’ (Вештарт, Бел.-рус. ізал., 17).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
*Мелава́ць, мелова́ць ’гнесці, таптаць, мясіць’ (ТС). Польск.велікапольск.międlowac ’церці лён’, варм.-мазур.tarlica międlowna ’церніца’. Утворана ад наз. mędlo, якое да męti ’мяць, мясіць’. Аб пераходзе ę > бел.я > е гл. Карскі, 1, 104–105.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
◎ Мялі́чны ’які мае добры апетыт’ (ваўк., Сцяшк. Сл.). Да мяла, мяць (гл.). Магчыма, спачатку утварыўся назоўнік з суфіксам ‑in (гл. Сцяцко, Афікс. наз., 45), з якога пазней — прыметнік. Параўн. таксама паўн.-рус.мялка ’той, хто любіць паесці’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
◎ Неграме́чы ’пераборлівы ў ежы’ (карэл., Марц.). Відаць, ад грумёнаць (варыянт — глумёчаць) ’грэбаваць’ (ТС), што можа быць звязана з літ.grumti ’мяць, умінаць’, grömaloti ’перажоўваць’; варыянтнасць вакалізму, як у гром, грымець, параўн. таксама грумёць ’грымець’ (ваўк., Сл. ПЗБ).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
◎ Пачавец́ь ’раздавіць’ (нараўл., Мат. Гом.), папабіць ’паціснуць, падушыць’ (свісл., Сцяшк. Сл.). Да na‑ і + павіць, параўн. драг.павэтэ ’ціснуць’, беласт.павіті ’душыць, забіваць’, ’моцна біць’, укр.навити ’давіць, мяць’, якія з’яўляюцца старым балтызмам, параўн. літ.čiaupti ’сціскаць (губы)’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
душы́цьI
1. würgen vt; den Átem nehmen* (каго-н.D); erstícken vi (перашкаджаць дыханню);
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
◎ *Мяндру́к, мендрук ’страўнік з начынкай’ (тураў., М. Дарошка, вусн. паведамл.). Роднаснымі з’яўляюцца славен.теп- drūti ’таптаць’ і інш. (гл. Бязлай, 2, 177), утвораныя ў выніку рынезму ад прасл.męti ’мяць’. Аналагічна літ.minti ’тс’ і інтэнсівы mindyti ’таптаць’, mindzoti ’ціснуць, камячыць’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
stámpfen
1.
vt таўчы́, мяць
zu Púlver ~ — растаўчы́ ў парашо́к; трамбава́ць
2.
vi ця́жка ступа́ць; ту́паць (нагамі ў знак пратэсту)
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)