Кіда́ўнік ’чалавек, які складвае стог’ (Выг.). Да кідаць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

◎ Кідзь — выклічнікавая форма ад кідаць (Янк. I, Нар. лекс.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

abandon [əˈbændən] v.

1. кіда́ць; пакіда́ць (без нагляду)

2. адмаўля́цца;

abandon a project/a plan адмаўля́цца ца́лкам ад прае́кта/пла́на

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

шпурля́цца, ‑яюся, ‑яешся, ‑яецца; незак.

Разм.

1. чым. Кідацца чым‑н. адзін у аднаго. [Вучні] цягалі цяжкія кашы бульбы да буртоў, рагаталі, спявалі, шпурляліся грудкамі. Дуброўскі. // Кідаць што‑н. Вецер злосна шпурляецца Ў твары сухімі лістамі. Панчанка.

2. Зал. да шпурляць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Разжу́хацца ’пасварыцца’ (Янк.). Ад раз- і жу́хаць ’рэзка кідаць’ (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

jilt

[dʒɪlt]

1.

v.t.

кі́даць, пакіда́ць (каха́нага)

2.

n.

каке́тка, спаку́сьніца f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

кіда́нне ср.

1. броса́ние, кида́ние, мета́ние; швыря́ние, пуска́ние;

2. мета́ние; см. кі́даць 1, 11;

3. перен. (прекращение) броса́ние, оставле́ние;

4. (в сторону) шара́ханье

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

hínwerfen

* vt кі́даць (куды-н.), накі́дваць, накіда́ць

éine Bemérkung ~ — зрабі́ць [уста́віць] заўва́гу

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

stone​3 [stəʊn] v.

1. кіда́ць камяні́ (ў каго-н.)

2. BrE выма́ць ко́стачкі (з фруктаў);

stoned peaches пе́рсікі без ко́стачак

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Акі́даць ’пакідаць у забыцці’ (Нас.), акідацца ’зняважаць, нападаць’ (Нас.) да кідаць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)