генако́пія

(ад ген + копія)

спадчыннае змяненне фенатыпу арганізма, якое знешне падобна да другога спадчыннага змянення, але абумоўлена іншымі генамі (параўн. фенакопія).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

ка́лька, ‑і, ДМ кальцы; Р мн. калек; ж.

1. Спецыяльна апрацаваная празрыстая папера або тканіна, пры дапамозе якой знімаюцца дакладныя копіі з чарцяжоў і малюнкаў.

2. Копія чарцяжа або малюнка на такім матэрыяле.

3. Слова або выраз, утвораны па ўзору слова або выразу іншай мовы. Слова «аднаасобнік» — калька рускага «единоличник». Слова «самавызначэнне» — калька рускага «самоопределение».

[Фр. calque.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ско́лак, ‑лка, м.

1. Адколаты кавалак чаго‑н. Сколак каменя.

2. Спец. Узор, перанесены на матэрыю, паперу пры дапамозе наколвання.

3. перан. Дакладнае падабенства, копія каго‑, чаго‑н. Чытач «Дзевятага вала» з асаблівай нагляднасцю бачыць, як праўда мастацтва зліваецца з суровай праўдай рэальнага жыцця, як мастацкі твор становіцца верным сколкам з рэчаіснасці і абагульненнем яе. «Полымя».

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

likeness

[ˈlaɪknəs]

n.

1) падабе́нства n.

2) партрэ́т -а m.; ко́пія f.

3) вы́гляд -у m.; фо́рма f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

unfaithful

[ʌnˈfaɪӨfəl]

adj.

1) няве́рны; верало́мны

2) недакла́дны, нязго́дны з арыгіна́лам

an unfaithful transcript — ко́пія, нязго́дная з арыгіна́лам

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

ГІ́ЛЬГАМЕШ,

паўлегендарны правіцель шумерскага г. Урук (28 ст. да н.э.). У эпічных песнях 3-га тыс. да н.э., паэме канца 3-га — пач. 2-га тыс. да н.э. апісваюцца подзвігі Гільгамеша, яго дружба з дзікім чалавекам Энкіду, падарожжа ў пошуках сакрэту бессмяротнасці. Копія паэмы, напісаная клінапісам на 12 гліняных таблічках, знойдзена ў б-цы асірыйскага цара Ашурбаніпала.

т. 5, с. 244

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Ábdruck

m

1) -(e)s, -drücke адбі́так, зле́пак

2) -(e)s, -e перадру́к, ко́пія; капірава́нне

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Ábschrift

f -, -en ко́пія (дакумента)

éine ~ von etw. (D) ánfertigen [besórgen] — зняць ко́пію з чаго́-н.

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

probate

[ˈproʊbeɪt]

1.

n.

1) афіцы́йнае зацьве́рджаньне (сапра́ўднасьці тэстамэ́нту)

2) зацьве́рджаная сапра́ўдная ко́пія тэстамэ́нту

2.

v.t.

пра́ўна зацьве́рдзіць сапра́ўднасьць (тэстамэ́нту)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

недакла́дны, ‑ая, ‑ае.

1. Які не адпавядае ісціне, не зусім правільны. Здараліся тут няўдачы, памылкі, недакладныя разлікі. Лужанін. // Які выклікае сумненні, няпэўны. Недакладныя звесткі.

2. Не поўнасцю адпаведны якому‑н. узору, патрабаванням, правілам. Недакладная копія. Недакладная зарысоўка. Недакладнае выкананне загаду. Недакладны метад. // Не зусім канкрэтны, вычарпальны, правільны. Недакладныя адказы на пытанні.

3. Невыразны, няясны. Недакладныя думкі. □ Канстанцін Міхайлавіч паказвае [у часопісе] недакладныя выразы, нягучныя радкі. Лужанін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)