Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Сугу́к ’зычны гук’ (Станк.). Як лінгвістычны тэрмін калька т. зв. культурных еўрапейскіх тэрмінаў, параўн. чэш.souhlaska, макед.согласка і пад., у аснове якіх лац.consonāns ’тс’ (Сной₂, 680); варыянт зычны або сугалосны гук (зык) ’тс’ (Некр. і Байк.) калькуе рус.согла́сный звук, у сцягненай форме параўн. славен.soglasnik, серб.-харв.сугласник ’тс’ (ESSJ SG, 1, 240). Да су- і гук, да семантыкі параўн. сугу́чны ’калі гук да гуку пасуе’ (Варл.), г. зн. ’які вымаўляецца разам з галосным’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
білабія́льны
(ад бі- + лабіяльны)
лінгв. губна-губны зычны гук (напр. б, п, м).
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
наза́льны
(фр. nasal, ад лац. nasus = нос)
лінгв. насавы (галосны або зычны гук).
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
АГАМІ́ЧНАЕ ПІСЬМО́
(стараж.-ірл. ogam, ogum),
літарнае пісьмо кельтаў і піктаў на Брытанскіх а-вах. Вядома па надпісах з 4 ст. Аснова агамічнага пісьма — лінія, на якую наносіліся кропкі і штрыхі. Літара складалася з сукупнасці аднолькавых (ад 1 да 5) штрыхоў (зычны гук) ці кропак (галосны гук). Паходжанне невядома. Выцеснена лацінкай, але як тайнапіс у Ірландыі захавалася да 17 ст.
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
зво́нкий зво́нкі; (громкий — ещё) гу́чны;
зво́нкий согла́сныйлингв. зво́нкі зы́чны;
зво́нкая моне́та зво́нкая мане́та;
зво́нкая фра́за зво́нкая фра́за;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Ляле́біць ’песціць, даглядаць’ (Бяльк.). Да ляле́яць (гл.). Зычны‑б‑ замест ‑й, відаць, пад уплывам польск.uwielbić ’горача любіць’, ’пакланяцца’ ці бел. ⁺вяле́біць (параўн. ст.-бел.велбити, вельбити ’славіць, праслаўляць’, ’велічаць, узвялічваць’).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
fricative
[ˈfrɪkətɪv]1.
Phon., adj.
шчы́лінны, фрыкаты́ўны
2.
n.
фрыкаты́ўны зы́чны(f, v, s, z)
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
Вярце́сты ’пакручаны (аб капусце)’ (навагр., КТС) у загадцы ўжываецца побач з рыфмаваным круцесты, якое на суседняй тэрыторыі мае форму крутасты (пруж., кобр., пін.). Да вярцець (гл.); мяккі зычны асновы з’яўляецца прычынай суфіксальнага варыянта.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Тубэ́льны ‘перакананы’ (Мат. Гом.). Няясна; магчыма, звязана з польск.tubalny ‘гучны, зычны, прарэзлівы’ (Варш. сл.) з семантычным пераходам ‘гучны’ > ‘перакананы (які гучна адстойвае свае погляды)’, што, відаць, да tuba ‘музычны інструмент’, гл. туба.