зы́чны

1. (гучны) laut, klángvoll;

зы́чны го́лас kräftige [schállende] Stímme;

2. лінгв. (гук) Konsonánt m -en, -en

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

stímmlos

a безгало́сны, глухі́ (пра зычны)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Konsonánt

m -en, -en грам. зы́чны (гук)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Mítlaut

m -(e)s, -e зы́чны (гук)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

spirant

[ˈspaɪrənt]

n., Gram.

фрыкаты́ўны зы́чны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

sonant

[ˈsoʊnənt]

1.

adj.

гу́чны, сано́рны

2.

n.

сано́рны зы́чны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

labial

[ˈleɪbiəl]

1.

adj.

губны́

2.

n., Gram.

губны́ зы́чны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

bilabial

[baɪˈleɪbiəl]

1.

adj., Bot.

двугу́бны

2.

n.

губны́ зы́чны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

сано́рны фан. sonór;

сано́рны зы́чны Sonórlaut m -(e)s, -e, Sonór m -s, -e

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

consonant

[ˈkɑ:nsənənt]

1.

n. Phon.

а) зы́чны гук

б) лі́тара, яка́я абазнача́е зы́чны гук

2.

adj.

1) зго́дны з чым

2) сугу́чны (то́нам ці гу́кам)

3) Phys. рэзана́нсны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)