retake​2 [ˌri:ˈteɪk] v. (retook, retaken) 1. зноў узя́ць, заня́ць, захапі́ць;

Rebels have retaken the city. Паўстанцы зноў захапілі горад.

2. зноў здава́ць экза́мен у вы́падку яго́ права́лу

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

акупі́раваць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; зак. і незак., што.

Заняць (займаць) узброенымі сіламі чужую тэрыторыю без атрымання на гэта суверэнных правоў. // перан. Разм. Заняць, захапіць пэўнае месца, памяшканне. Брыгадзіры і аграномы.. акупіравалі ўсю кантору. Дуброўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

carry off one’s feet, sweep off one’s feet

а) захапі́ць каго́-н., узбудзі́ць энтузія́зм

б) зрабі́ць вялі́кае ўра́жаньне

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

gobble

[ˈgɑ:bəl]

v.

е́сьці ху́тка й пра́гна, глыта́ць вялі́кімі кава́лкамі

gobble up, informal –

а) захапі́ць, схапі́ць

б) жэ́рці; пажыра́ць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

lay hold of, lay hold on, lay hold upon

а) захапі́ць што-н.

б) скарыста́ць з чаго́-н.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

нахапацца, ✂; зак.

  1. Захапіць, схапіць многа чаго-н.

    • Нахапаўся зямлі колькі хацеў.

  2. перан. Павярхоўна, выпадкова засвоіць што-н. (неадабр.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

пазаграба́ць, ‑аю; ‑аеш, ‑ае; зак., што.

1. Грабучы, сабраць у адно месца, у кучу. Пазаграбаць вуголле. Пазаграбаць сена. // перан. Разм. Захапіць, прысвоіць усё, многае. Пазаграбаць чужыя рэчы.

2. Закапаць у што‑н. сыпкае ўсё, многае.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

натхні́ць begéistern vt, ánregen vt, inspiríeren vt (на што-н zu D); entflámmen vt, hínreißen* vt; ánfeuern vt (захапіць, прывабіць)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

zaabsorbować

зак.

1. паглынуць, захапіць;

2. фіз., хім. абсарбіраваць, паглынуць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

залаві́ць, ‑лаўлю, ‑ловіш, ‑ловіць; зак.

Абл.

1. каго-што. Злавіць, захапіць. [Ганна:] Дык ты, Зоська, глядзі, асцерагайся. Чорт яму.. верыў, гатоў яшчэ залазіць дзе адну, ды... Крапіва.

2. Атрымаць (удар). [Мікіта:] Вой! вой! вой! Залавіў па пальцы! Чарот.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)