бажаство́, ‑а, н.

Тое, што і бог. // Уст. паэт. Пра чалавека, які выклікае захапленне, з’яўляецца прадметам культу.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бра́ва, выкл.

Вокліч, які азначае захапленне, пахвалу, адабрэнне. Дзеда Тодара ссадзілі са сцэны. Гушкалі, крычалі: «Брава!» Пташнікаў.

[Іт. bravo.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рэкарды́зм, ‑у, м.

У спорце: празмернае імкненне да рэкордаў, выкліканае нездаровай канкурэнцыяй; захапленне рэкордамі, пагоня за рэкордамі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Verséssenheit

f - апанта́насць, мо́цнае захапле́нне

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Wónnetaumel

m -s захапле́нне, зачарава́нне

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Bewúnderung

f -, -en захапле́нне, захо́пленасць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Fréudentaumel

m -s ра́даснае захапле́нне

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

бра́ва

(іт. bravo)

вокліч, які азначае захапленне, пахвалу, адабрэнне.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

мелама́нія

(ад мела- + манія)

вялікае захапленне музыкай і спевамі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

ап’яне́нне, ‑я, н.

1. Стан паводле знач. дзеясл. ап’янець.

2. перан. Захапленне, экстаз, самазабыццё. Любіць музыку да ап’янення.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)