ап’яне́нне, ‑я, н.
1. Стан паводле знач. дзеясл. ап’янець.
2. перан. Захапленне, экстаз, самазабыццё. Любіць музыку да ап’янення.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)