ля́жка, ‑і, ДМ ‑жцы; Р мн. ‑жак; ж.

Разм. Мясістае пакрыццё сцегнавой косці; сцягно.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падно́жка², -і, ДМ -жцы, мн. -і, -жак, ж. (разм.).

Удар нагой па назе ці падстаноўка нагі пад нагу іншага чалавека, каб паваліць яго.

Даць падножку каму-н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

спра́жка, -і, ДМ -жцы, мн. -і, -жак, ж.

Засцежка, што змацоўвае канцы чаго-н. (у вопратцы) і служыць упрыгажэннем.

Пояс з бліскучай спражкай.

|| прым. спра́жкавы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

żak

I м.

жак, нерат

II м. гіст.

студэнт, шкаляр

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

сця́жка, ‑і, ДМ ‑жцы, ж.

1. Дзеянне паводле дзеясл. сцягваць — сцягнуць (у 13 знач.).

2. Р мн. ‑жак. Тое, чым сцягваюць, змацоўваюць. Кладка печы змацоўваецца сцяжкамі з паласавой сталі.

3. Р мн. ‑жак. Частка счэпа чыгуначных вагонаў. Заскрыгаталі сцяжкі ў загонах, зазвінелі буферы. Васілёнак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бамбёжка, ‑і, ДМ ‑жцы; Р мн. ‑жак; ж.

Разм. Дзеянне паводле дзеясл. бамбіць (у 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

караткано́жка, ‑і, ДМ ‑жцы; Р мн. ‑жак; ж.

Разм. Пра чалавека або жывёліну з кароткімі нагамі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

семяно́жка, ‑і, ДМ ‑жцы; Р мн. ‑жак; ж.

Ніткападобны гучок, які прымацоўвае семя да сценкі плода.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мярэ́жка, ‑і, ДМ ‑жцы; Р мн. ‑жак; ж.

Вышыўка на тым месцы, дзе з тканіны выцягнуты ніткі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пабла́жка, ‑і, ДМ ‑жцы; Р мн. ‑жак; ж.

Разм. Нястрогія, паблажлівыя адносіны да каго‑н. Даваць паблажку.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)