insanity
[ɪnˈsænəti]
n., pl. -ties
вар’я́цтва, шале́нства n.; кра́йняя безразва́жнасьць, дурны́ ўчы́нак
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
Quidquid in buccam venerit, stultus loquitur
Дурны гаворыць усё, што прыйдзе ў галаву.
Глупый говорит всё, что придет на ум.
бел. Галава не ведае, што язык апавядае. Вярзе грушу на вярбе. Язык ідзе ўперад розуму. Пусты млын меле, а памолу няма. Дурань языка на прывязі не трымае. Дурны сабака гаўкае, хоць і сыты. Дурны сабака і на свой хвост брэша. Дурны аб дурным і гаворыць.
рус. Пустая мельница и без ветра мелет. Язык говорит/лепечет, а голова не ведает. Дурак мелет, а умный верит. Вертит языком, как корова хвостом. Дурака слушать ‒ пирога не кушать. Пустая мельница без толку мелет. Дурной язык ‒ голове неприятель.
фр. Ce sont les tonneaux vides qui font le plus de bruit (Пустые бочки гремят больше всего).
англ.
нем. Reden wie ihm der Schnabel gewachsen ist (Говорить, как у него вырос клюв).
Шасцімоўны слоўнік прыказак, прымавак і крылатых слоў (1993, правапіс да 2008 г.)
Дурдо́ла ’дурыла, дурань’ (Нас.). Няясна. Нейкае кантамінаванае слова (першая частка да дур‑ ’дурны, дурань, дурыць’; параўн. адносна ўтварэння ў Насовіча таксама дуры́лда, дуры́нда ’дурань’).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
◎ Паўгало́вы, паўгалоўкабаты ’недарэчны, неразумны’ (карэліц., слонім., Сцяшк. Сл.). Калька з польск. półgłówek ’дурны, прыдуркаваты’, як, відаць, і літ. pusgalvis ’тс’. Параўн. рус. (полоумный) ’тс’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
дурнава́ты, ‑ая, ‑ае.
Разм. Не зусім разумны, крыху дурны. Бывалі такія выпадкі, калі які-небудзь дурнаваты язь або лешч, уцякаючы «на ваду», трапляў у сетку. Колас. // Які выражае разумовую абмежаванасць, тупасць. Руды, калматы Ігнат, хутка пасалавеўшы, упяўшы дурнаватыя вочы ў стол, амаль увесь час маўчаў — не дарма далі мянушку — Барак! Мележ.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
barmy
[ˈbɑ:rmi]
adj. -ier, -iest
1) які́ фэрмэнту́е, пе́ністы
2) informal прыду́ркаваты, дурны́
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
donkey
[ˈdɑ:ŋki]
n., pl. -keys
1) асёл -ла́ m.
2) дурны́, упа́рты чалаве́к
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
dumb
[dʌm]
adj.
1) нямы́
2) бязмо́ўны; маўклі́вы
3) informal неразу́мны, бязглу́зды; дурны́
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
headless
[ˈhedləs]
adj.
1) безгало́вы
2) без правадыра́
3) без галавы́, неразу́мны, дурны́
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
inept
[ɪˈnept]
adj.
1) недарэ́чны
2) дурны́, бязглу́зды, неразу́мны
3) нязгра́бны; нехлямя́жы, непаваро́тлівы
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)