consent

[kənˈsent]

1.

v.i.

згаджа́цца

2.

n.

зго́да f., дазво́л -у m.

common consent — агу́льная зго́да

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

consent​2 [kənˈsent] v. fml (to)

1. згаджа́цца, пагаджа́цца, дава́ць зго́ду;

consent to a suggestion згадзі́цца з прапано́вай

2. дазваля́ць, дава́ць дазво́л

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

permit​1 [ˈpɜ:mɪt] n. дазво́л; про́пуск;

You cannot enter a military base without a permit. На ваенную базу нельга прайсці без пропуска.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

allowance [əˈlaʊəns] n.

1. грашо́вая дапамо́га;

family allowance грашо́вая дапамо́га на дзяце́й/сям’ю́;

travel allowance гро́шы на пае́здку

2. дазво́л на право́з;

a luggage allowance of 20 kilos дазво́л на право́з 20 кілагра́маў багажу́

3. AmE кішэ́нныя гро́шы

♦

make allowance(s) for прыма́ць пад ува́гу, прыма́ць у разлі́к

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

зго́да, -ы, ДМ -дзе, ж.

1. Станоўчы адказ, дазвол на што-н.

Даць згоду на што-н. З чыёй-н. згоды.

Маўчанне — знак згоды (прыказка).

2. Аднадумнасць, агульнасць пунктаў гледжання.

Прыйсці да згоды.

3. Сяброўскія адносіны, аднадушнасць.

Жыць у згодзе.

4. безас., у знач. вык. Дамовіліся, пярэчанняў няма.

Ну, што, з.? Едзем разам?

◊

У згодзе з чым (кніжн.) — тое, што і ў адпаведнасці з чым-н.

Дзейнічаць у згодзе з прынятым рашэннем.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Fréigabe

f -

1) вызвале́нне (з-пад арышту); зваро́т (маёмасці)

2) дазво́л

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Заляца́ць ’папярэджваць, запэўніваць’ (Нас.). Суадносіцца з польск. zalecać ’рабіць’, ’даручаць’, дзе ‑lecać Слаўскі (4, 96) узвёў да прасл. lětiti ’даваць у апеку, даручаць’ < прасл. lětь ’воля, дазвол’. Гл. лець (Нас.). Націск бел. слова ўказвае на бел. яго паходжанне, хаця нельга выключаць і запазычанне з польск. з пераносам націску. Параўн. ст.-бел. залецати ’рэкамендаваць’ і шэраг вытворных, паводле Булыкі (Запазыч., 116), з польск.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

leave​1 [li:v] n.

1.(таксама leave of absence) во́дпуск, адпачы́нак;

be on leave знахо́дзіцца ў во́дпуску;

sick leave вызвале́нне ад пра́цы з-за хваро́бы;

maternity leave дэкрэ́тны во́дпуск

2. fml дазво́л;

give smb. leave to do smth. даць каму́-н. дазво́л зрабі́ць што-н.

♦

take leave of smb./take one’s leave разві́твацца

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

са́нкцыя ж (зацвярджэнне) Sanktión f -, -en; Genéhmigung f -, -en (дазвол, адабрэнне);

эканамі́чныя са́нкцыі wírtschaftliche Máßnahmen;

ужы́ць са́нкцыі Zwángsmaßnahmen ánwenden*

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

рэзалю́цыя

(лац. resolutio = дазвол)

1) рашэнне, пастанова з’езда, канферэнцыі, сходу;

2) пісьмовае распараджэнне службовай асобы на дзелавой паперы (напр. накласці рэзалюцыю).

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)