2. Бедны чалавек. Хто Якім? Галыш, без роду, сын убогага, батрак!Колас.
3. Круглы гладкі камень. На галышах, ля стромкай кручы Расце самшыт з каравым суччам.Грахоўскі.Анечка ішла, увесь час баязліва паглядаючы на ваду, чаплялася жоўтымі сандалікамі за вапенныя галышы.Паслядовіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
płynny
płynn|y
1. цякучы; вадкі;
2. плаўны; гладкі;
3. зменлівы; цякучы; няўстойлівы;
gotówka ~a — наяўныя грошы
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
ében
1.
aгла́дкі, ро́ўны, пло́скі
2.
advі́менна, менаві́та, якра́з
~ erst [jetzt] — то́лькі што
na ~ — разм. то-та
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
polished
[ˈpɑ:lɪʃt]
adj.
1) адпалірава́ны, гла́дкі, зь люстра́ным бля́скам, бліску́чы
2) вы́танчаны (густ), элега́нтны
polished manners — вы́танчаныя мане́ры
3) беззага́нны
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
прахало́да, ‑ы, ДМ ‑дзе, ж.
Свежасць паветра, якая выклікае прыемнае адчуванне (звычайна пасля гарачыні). У вартоўню хлынуў гулкі звон дажджу, дыхнула прахалодай і здаровай лёгкасцю.Адамчык.Пасля гарачага пяску і пылу дарогі нагам прыемна было чуць гладкі і цвёрды, як лёд, халадок току, свежую, прапахлую зямлёю і збажыною, прахалоду гумна.Мележ.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
blank
a
1) бліску́чы; зіхо́ткі; чы́сты
2) го́лы
~er Draht — неізалява́ны про́вад
3) гла́дкі, палірава́ны
~e Wáffe — хало́дная збро́я
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Палірава́ць ’апрацоўваць паверхню чаго-н., каб надаць ёй люстрана-гладкі выгляд’ (ТСБМ). Ст.-бел.полеровати ’тс’ (XVI ст.) < польск.polerować < ням.polieren ’тс’ (Булыка, Запазыч., 251). Для сучаснага бел.паліраваць магчыма і рус. пасрэдніцтва. Рус.полирова́ть < ням.polieren з франц.polir, лац.polīre ’тс’ (гл. Фасмер, 3, 309).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Гла́тка ’аладка’ (Сл. паўн.-зах.). Параўн. формы гэтага слова: ала́тка, агла́тка, гала́тка, гла́тка. Мяркуем, што гла́тка < гала́тка (з рэдукцыяй першага галоснага); гала́тка мае пратэтычнае г‑; з формы гла́тка атрымалася агла́тка дадаваннем пачатковага а‑ перад групай зычных ‑гл‑ (іначай мяркуе Мартынаў, ЭСБМ, 1, 73: агла́тка (Сцяшк.) — кантамінацыя аладка і глытаць ці гладкі).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
мармуро́вы, ‑ая, ‑ае.
1. Які мае адносіны да мармуру. Мармуровае радовішча. Мармуровыя работы.// Зроблены з мармуру. Цагліны, як у казцы, самі клаліся адна на другую, а ўслед за гэтым прыгожыя ўзоры з мармуровых плітак пакрывалі сцены.Шахавец.
2.перан. Падобны на мармур; белы, гладкі. Мармуровы твар. □ Мармуровыя званочкі ландыша цягнуцца да сонца, сумна праводзячы яго, недаступнае і ні разу не ўбачанае.Хомчанка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
струга́ны, ‑ая, ‑ае.
1.Дзеепрым.зал.пр.ад стругаць.
2.узнач.прым. Апрацаваны стругам, рубанкам або якім‑н. іншым стругальным інструментам; гладкі, выструганы. Струганыя дошкі. □ Пазней людзі навучыліся распілоўваць цурбаны каштоўных народ драўніны на тонкія дошкі, а потым ужо ўжылі механічныя нажы і пачалі вырабляць струганую фанеру.Мяжэвіч.