Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
liability insurance
страхо́ўка на вы́падак адка́знасьці
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
unemployment insurance
страхава́ньне на вы́падак беспрацо́ўя
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
Begébenheit
f -, -en падзе́я, вы́падак
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
выключэ́нне, -я, мн. -і, -яў, н.
1.гл. выключыць.
2. Адступленне ад агульнага правіла, рэдкі выпадак.
Няма правіла без выключэння.
◊
За выключэннем, прыназ. з Р — акрамя, апрача каго-, чаго-н.
Сабраліся ўсе, за выключэннем хворых.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
індывідуа́льны, -ая, -ае.
1. Уласцівы канкрэтнаму індывідууму, асабісты.
Індывідуальныя рысы характару.
2. Які ажыццяўляецца асобнымі людзьмі, не калектыўны.
Індывідуальная працоўная дзейнасць.
Індывідуальная гаспадарка.
3. Асаблівы для кожнага індывідуума.
І. падыход.
4. Асобны, адзінкавы.
І. выпадак.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
трагікаме́дыя, -і, мн. -і, -дый, ж.
1. Драматычны твор, у якім спалучаюцца рысы трагедыі і камедыі.
2.перан. Сумная і разам з тым смешная падзея.
|| прым.трагікамі́чны, -ая, -ае.
Т. выпадак; наз.трагікамі́чнасць, -і, ж.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
Прылі́к, прылі́ка ў выразе: для (дзеля) прыліку (прылікі) ’для выгляду, для стварэння патрэбнага ўражання; дзеля прыстойнасці’ (Мядзв., ТСБМ, ТС). Узыходзіць да прасл.*prilikъ, *prilika < *prilikovati (параўн. ц.-слав.приликовати ’быць падобным’, серб.-харв.(ис)приликовати, славен.prilikovati), якое ад *likъ (БЕР, 5, 718). Параўн. рус.дыял.прили́к ’прыстойнасць, прыстойны выгляд’, ’пашана, павага’, ст.-рус.прилика ’прыклад’ (Сразн.), славен.prilika ’выпадак’, серб.-харв.прилика ’зручны выпадак; спрыяльныя абставіны’, балг.прилѝка ’суадноснасць з умовамі; памяркоўнасць ва ўчынках; зручны выпадак’, ’падобнасць’, прѝлика ’прыстойнасць, падобнасць’, ’выпадак, магчымасць’. Гл. таксама лі́к2.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Прылуча́й ’выпадак’ (Нас.), таксама вытворныя прылу́чка ’тс’ (Бяльк.), прылучэ́нне ’збег абставін, здарэнне, прыгода’ (Нас.). Сюды ж таксама вытворнае, якое захавала спрадвечны націск, прылу́ка ’здарэнне, выпадак; прыгода’ (Нас., Гарэц., Ласт., Байк. і Некр., Бяльк., Жд., Стан.) з рэгулярным (тут “адваротным”) чаргаваннем у фіналі асновы. Узыходзіць да прасл.*prilučějь < *prilučiti (sę), прэфіксальнага да *lučiti (sę), гл. лу́чыць (гл. таксама ЭССЯ, 16, 162–163 з падрабязным аналізам семантыкі). Ст.-слав.прилоучаи: по прилоучаю ’выпадкова’, ст.-рус.прилучаи ’абставіны; выпадак; няшчасце, бяда; лёс’, балг.прилу̀ка ’зручны выпадак; прыгода’ (БЕР, 5, 720: аддзеяслоўнае вытворнае ад прылуча), рус.дыял.при́лучь ’выпадак; здарэнне’, прилу́чай ’выпадак’, а таксама прилукну́ть ’набыць выпадкова’, прилуча́ться, прилучи́ться ’здарацца, адбывацца’, укр.прилуча́тися, прилучи́тися ’здарацца, здарыцца’. Варбат (Этимология–1972, 48–49) лічыць роднасным і польск.дыял.przyłyka ’жанчына, якая прыехала з мужам з іншай мясцовасці’, што адрозніваецца ступенню каранёвай галоснай.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Ву́падок ’хвароба, смерць, упадак’ (КСТ). Відаць, да выпадак (у знач. ’няшчасны выпадак’) з характэрнай для поўдня Беларусі заменай ы на у пасля губных; параўн. семантычную паралель: годзіна ’непагадзь’ і ліха годзіна ’тс’ (Нар. сл.).