індывідуа́льны, -ая, -ае.
1. Уласцівы канкрэтнаму індывідууму, асабісты.
Індывідуальныя рысы характару.
2. Які ажыццяўляецца асобнымі людзьмі, не калектыўны.
Індывідуальная працоўная дзейнасць.
Індывідуальная гаспадарка.
3. Асаблівы для кожнага індывідуума.
І. падыход.
4. Асобны, адзінкавы.
І. выпадак.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
выключэ́нне, -я, мн. -і, -яў, н.
1. гл. выключыць.
2. Адступленне ад агульнага правіла, рэдкі выпадак.
Няма правіла без выключэння.
◊
За выключэннем, прыназ. з Р — акрамя, апрача каго-, чаго-н.
Сабраліся ўсе, за выключэннем хворых.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
трагікаме́дыя, -і, мн. -і, -дый, ж.
1. Драматычны твор, у якім спалучаюцца рысы трагедыі і камедыі.
2. перан. Сумная і разам з тым смешная падзея.
|| прым. трагікамі́чны, -ая, -ае.
Т. выпадак; наз. трагікамі́чнасць, -і, ж.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
Прылі́к, прылі́ка ў выразе: для (дзеля) прыліку (прылікі) ’для выгляду, для стварэння патрэбнага ўражання; дзеля прыстойнасці’ (Мядзв., ТСБМ, ТС). Узыходзіць да прасл. *prilikъ, *prilika < *prilikovati (параўн. ц.-слав. приликовати ’быць падобным’, серб.-харв. (ис)приликовати, славен. prilikovati), якое ад *likъ (БЕР, 5, 718). Параўн. рус. дыял. прили́к ’прыстойнасць, прыстойны выгляд’, ’пашана, павага’, ст.-рус. прилика ’прыклад’ (Сразн.), славен. prilika ’выпадак’, серб.-харв. прилика ’зручны выпадак; спрыяльныя абставіны’, балг. прилѝка ’суадноснасць з умовамі; памяркоўнасць ва ўчынках; зручны выпадак’, ’падобнасць’, прѝлика ’прыстойнасць, падобнасць’, ’выпадак, магчымасць’. Гл. таксама лі́к 2.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Прылуча́й ’выпадак’ (Нас.), таксама вытворныя прылу́чка ’тс’ (Бяльк.), прылучэ́нне ’збег абставін, здарэнне, прыгода’ (Нас.). Сюды ж таксама вытворнае, якое захавала спрадвечны націск, прылу́ка ’здарэнне, выпадак; прыгода’ (Нас., Гарэц., Ласт., Байк. і Некр., Бяльк., Жд., Стан.) з рэгулярным (тут “адваротным”) чаргаваннем у фіналі асновы. Узыходзіць да прасл. *prilučějь < *prilučiti (sę), прэфіксальнага да *lučiti (sę), гл. лу́чыць (гл. таксама ЭССЯ, 16, 162–163 з падрабязным аналізам семантыкі). Ст.-слав. прилоучаи: по прилоучаю ’выпадкова’, ст.-рус. прилучаи ’абставіны; выпадак; няшчасце, бяда; лёс’, балг. прилу̀ка ’зручны выпадак; прыгода’ (БЕР, 5, 720: аддзеяслоўнае вытворнае ад прылуча), рус. дыял. при́лучь ’выпадак; здарэнне’, прилу́чай ’выпадак’, а таксама прилукну́ть ’набыць выпадкова’, прилуча́ться, прилучи́ться ’здарацца, адбывацца’, укр. прилуча́тися, прилучи́тися ’здарацца, здарыцца’. Варбат (Этимология–1972, 48–49) лічыць роднасным і польск. дыял. przyłyka ’жанчына, якая прыехала з мужам з іншай мясцовасці’, што адрозніваецца ступенню каранёвай галоснай.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Ву́падок ’хвароба, смерць, упадак’ (КСТ). Відаць, да выпадак (у знач. ’няшчасны выпадак’) з характэрнай для поўдня Беларусі заменай ы на у пасля губных; параўн. семантычную паралель: годзіна ’непагадзь’ і ліха годзіна ’тс’ (Нар. сл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
назида́тельный навуча́льны, павуча́льны;
назида́тельный слу́чай павуча́льны (навуча́льны) вы́падак;
назида́тельный тон павуча́льны (навуча́льны) тон.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)
несча́стный
1. прил. няшча́сны;
несча́стный слу́чай няшча́сны вы́падак;
2. сущ. няшча́сны, -нага м.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)
isolated [ˈaɪsəleɪtɪd] adj.
1. ізаляваны; аддалены
2. выклю́чны;
an isolated occasion асо́бны/выклю́чны вы́падак
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
occurrence [əˈkʌrəns] n. здарэ́нне, вы́падак; з’я́ва;
It’s a common enough occurrence. Гэта звычайная з’ява.
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)