ра́та

[польск. rata, ад лац. rata (pars) = вызначаная частка]

адна з частак належнай выплаты, якая ўносіцца ў вызначаны тэрмін.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

ука́занный

1. прич. (показанный) пака́заны; (отмеченный) зазна́чаны; (названный) назва́ны;

2. прич. (разъяснённый) раска́заны, растлума́чаны; ука́заны;

3. прил. (намеченный) вы́значаны, прызна́чаны; назва́ны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

зада́нне, ‑я, н.

Загадзя вызначаны аб’ём работы. Зменнае заданне. □ Майстры загадзя прыйшлі, агледзелі ўсё, давялі заданні. Карпаў. // Зададзены ўрок. Дамашняе заданне. // Даручэнне. — У мяне ёсць заданне газеты напісаць пра вас, таварыш Мілоўскі. Галавач. // Аператыўная, ваенная задача. Баявое заданне. □ Група выконвала аперацыі і заданни, якія даваў камандзір усяго атрада Бумажкоў. Чорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

маршру́т

(ням. Marschrute, ад фр. marche = хадзьба + route = шлях, дарога)

загадзя вызначаны шлях руху (людзей, войск, паяздоў, самалётаў і г. д.).

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

Жа́лаванне (ТСБМ). У 60‑х гадах XIX ст. з рус. жалование ’тс’ (Гіст. лекс., 238). Ст.-рус. жалование ’падарунак’ ад жаловати ’аказваць міласць, жалець’, якое мае той самы корань, што жаль (гл.). Значэнне ’плата за працу, што выдаецца ў вызначаны тэрмін’ атрымала ў XVIII ст. (Булахоўскі, 3, 367–368; Гарбачэвіч, РР, 1967, 5, 41–42).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

bestímmt

1.

a

1) вы́значаны, пэўны, прызна́чаны

2.

adv пэўна, бясспрэ́чна

ganz ~ — абавязко́ва

aufs Bestímmteste — катэгары́чна, са́мым рашу́чым чы́нам

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

наме́ченный

1. (помеченный) наме́чаны, назна́чаны, пазна́чаны;

2. (о плане, линии поведения и т. п.) наме́чаны; (набросанный) накі́даны;

3. (кандидат) наме́чаны, вы́значаны; см. наме́тить.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Ра́та ’адна з частак агульнай платы, доўгу і пад.’ (ТСБМ, Сл. ПЗБ), ’тэрмін нейкай аплаты’ (Варл.), ’чарговая павіннасць, павіннасць па чарзе’ (ТС), ’чарга’ (Сл. ПЗБ), ’чарга пасці жывёлу’ (Сцяшк. Сл., З нар. сл.). Параўн. польск. rata ’тс’ < ням. Rate ’частка, доля, частковы плацеж’ < лац. ratus ’аблічаны, вызначаны’, rata pars ’вызначаная частка’. Адзначаецца з XVI ст., запазычана з лацінскай праз польскую (Булыка, Лекс. запазыч., 84).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

вызнача́ць, вы́значыць

1. (высветліць невядомае) ergründen vt, klárstellen аддз. vt, (áuf)klären vt, ins Réine bríngen*;

2. (устанавіць) bestímmen vt, féststellen аддз. vt;

вы́значыць тэ́рмін die Frist bestímmen;

вы́значыць узро́ст das Álter (áb)schätzen;

3. (абумовіць) bedíngen vt, hervórrufen* vt;

вы́значаны bedíngt (чым-н. durch A);

вы́значаны ча́сам zéitbedingt;

4. (абазначыць) markíeren vt, kénntlich máchen (чым-н. durch A);

5. (вынесці рашэнне, пастанову) beschlíeßen* vt

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

межавы́, ‑ая, ‑ое.

1. Які ўстанаўлівае, абазначае мяжу паміж чым‑н. Межавы знак. Межавы капец. □ Паўз дарогу бялелі каморніцкія тычкі і межавыя слупы. Чорны. // Такі, у якім вызначаны межы, граніцы якіх‑н. зямельных ўчасткаў. Межавыя кнігі.

2. Які мае адносіны да межавання, прызначаны для межавання. Межавая інструкцыя. Межавы ланцуг.

3. у знач. наз. межавы́, ‑ога, м. Спецыяліст па межаванню; межавік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)