scholarly

[ˈskɑ:lərli]

adj.

1) вучо́ны

scholarly habits — звы́чкі вучо́нага

2) зь вялі́кімі ве́дамі, высо́каадукава́ны

3) стара́нны; адда́ны наву́цы

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

прымяні́ць, ‑мяню, ‑меніш, ‑меніць; зак., каго-што.

Ажыццявіць на справе, выкарыстаць. Прымяніць вопыт. Прымяніць веды на практыцы. □ Яшчэ ў самым пачатку нашага стагоддзя вядомы вучоны-караблебудаўнік А. М. Крылоў прымяніў кіназдымачную камеру пры выпрабаванні ледакольнага карабля «Ярмак». «Маладосць».

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кампіля́тар, ‑а, м.

Той, хто займаецца кампіляцыяй, аўтар кампіляцыі. Піша-піша чалавек і раптам бачыць: не туды яго штурхнулі, не тое яму параілі, ды і наогул — які к чорту ён вучоны! Кампілятар, у лепшым выпадку — здольны тлумачальнік чужых думак. Шамякін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шча́сны, ‑ая, ‑ае.

Разм. Тое, што і шчаслівы. Я шчасны, што сынам быць гэтай зямлі Мне лёсам наканавана. Барадулін. Кастрычнік долю шчасную Прынёс у родны край. Астрэйка. Работай мірнай, шчаснай Заняты твой народ: Рабочы і калгаснік, Вучоны і пілот. Глебка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

скро́мный

1. в разн. знач. сці́плы;

скро́мное поведе́ние сці́плыя паво́дзіны;

скро́мный учёный сці́плы вучо́ны;

2. (небольшой) невялі́кі;

скро́мные дохо́ды невялі́кія дахо́ды.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

кампетэ́нтны

(лац. competens, -ntis = адпаведны, згодны)

1) які валодае кампетэнцыяй 1 (напр. к. вучоны, к-ая думка);

2) які мае пэўныя паўнамоцтвы (напр. к-ая арганізацыя).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

Кудра́ўцаў Іван Фёдаравіч,

беларускі вучоны.

т. 8, с. 558

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Нявераў Аляксандр Сяргеевіч,

беларускі вучоны .

т. 11, с. 404

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

секрета́рь

1. сакрата́р, -ра́ м.;

ли́чный секрета́рь асабі́сты сакрата́р;

учёный секрета́рь вучо́ны сакрата́р;

секрета́рь собра́ния сакрата́р схо́ду;

2. зоол. сакрата́р, -ра́ м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

скрупулёзны, ‑ая, ‑ае.

Дакладны да дробязей. Скрупулёзны аналіз. □ Для доказу даціроўкі «Малой падарожнай кніжыцы» вучоны прарабіў вельмі скрупулёзную даследчыцкую работу. Ліс. // Які прытрымліваецца абсалютнай дакладнасці ў чым‑н. Скрупулёзны чалавек. □ Колас — скрупулёзны майстар, ён ніколі не траціць многа слоў на самыя, здавалася б, адказныя, важныя апісанні. Навуменка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)