прызна́ны, ‑ая, ‑ае.
1. Дзеепрым. зал. пр. ад прызнаць.
2. у знач. прым. Які карыстаецца агульным прызнаннем; агульнавядомы. Прызнаны завадатар. Прызнаны вучоны. □ Полькі — красуні прызнаныя, любіць умеюць! Лось.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)