отшелуши́ть сов.

1. аблуза́ць, аблу́шчыць;

2. (заставить что-л. отстать) аддзялі́ць; адскрэ́бці; ачы́сціць (ад чаго);

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

адмежава́ць, ‑мяжую, ‑мяжуеш, ‑мяжуе; зак., што.

1. Правёўшы мяжу, аддзяліць што‑н. ад чаго‑н. Адмежаваць сваю дзялянку. // Сваім размяшчэннем раздзяліць што‑н. Доўга стаяў задуманы Арцём Коркія на пясчанай касе, што адмежавала мора ад балота. Самуйлёнак.

2. перан. Аддзяліць, адасобіць адну з’яву ад другой.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пааддзяля́ць, ‑яю, ‑яеш, ‑яе; зак., каго-што.

Аддзяліць усіх, многіх або ўсё, многае. Пааддзяляць сыноў з сем’ямі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

разгалінава́ць verzwéigen vt, verästeln vt, gábeln vt; ábzweigen vt (аддзяліць)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

закалупну́ць, ‑ну, ‑неш, ‑не; ‑нём, ‑няце; зак., што і чаго.

Калупнуўшы чым‑н., падчапіць, аддзяліць. Закалупнуць нажом масла.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адві́ць, адаўю, адаўеш, адаўе; адаўём, адаўяце; пр. адвіў, ‑віла, ‑віло; зак., што.

Развіваючы, аддзяліць частку чаго‑н. навітага.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адфільтрава́ць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; зак., што.

1. Ачысціць, прапусціўшы праз фільтр. Адфільтраваць ваду.

2. Аддзяліць фільтраваннем. Адфільтраваць прымесі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абцерушы́ць, -церушу́, -цяру́шыш, -цяру́шыць; -цяру́шаны; зак., што.

1. Абтрэсці, абабіць (пыл, снег і пад.) з чаго-н.

А. пясок з вопраткі.

2. Памяўшы, аддзяліць, вытрасці.

А. каласы.

|| незак. абцяру́шваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

адбракава́ць, -ку́ю, -ку́еш, -ку́е; -ку́й; -кава́ны; зак., каго-што (спец.).

Аддзяліць бракованае, недабраякаснае.

А. маладняк.

А. фрукты.

|| незак. адбрако́ўваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. адбрако́ўванне, -я, н. і адбрако́ўка, -і, ДМ -ўцы, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

адкава́ць, -кую́, -куе́ш, -куе́; -куём, -куяце́, -кую́ць; -ку́й; -кава́ны; зак.

1. што. Выкаваць.

А. падкову.

2. каго-што. Аддзяліць што-н. прыкаванае; раскаваць.

А. каня.

3. Закончыць коўку.

|| незак. адко́ўваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)