жо́рсткі, ‑ая, ‑ае.
1. Крайне суровы; бязлітасны, неміласэрны.
2. Які перавышае звычайную меру, ступень, вельмі моцны па сіле праяўлення.
3.
4.
5. Цвёрды, шчыльны на вобмацак;
6.
•••
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
два (род. двух) два; (
◊ двух слоў не звя́жа — двух слов не свя́жет;
па́лка
ні два ні паўтара́ — ни два ни полтора́;
забі́ць двух зайцо́ў — уби́ть двух за́йцев;
памі́ж двух агнёў — ме́жду двух огне́й;
як дзве кро́плі вады́ — как две ка́пли воды́;
як дво́йчы два — как два́жды два;
на два франты́ — на два фро́нта;
галава́ і д. ву́хі — садо́вая голова́;
за д. (тры і г.д.) кро́кі — в двух (трёх и т.д.) шага́х;
у двух сло́вах — в двух слова́х;
ба́чыць на д. аршы́ны
сядзе́ць памі́ж двух крэ́слаў — сиде́ть ме́жду двух сту́льев;
крок напе́рад, д. кро́кі наза́д — шаг вперёд, два ша́га наза́д;
скупы́ д. разы́ тра́ціць — скупо́й теря́ет вдвойне́;
раз-д. і гато́ва — раз-два и гото́во;
д. бо́ты па́ра —
за аднаго́ бі́тага двух нябі́тых даю́ць —
за двума́ зайца́мі паго́нішся, ніво́днага не зло́віш —
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
пусці́ць
1.
2. (воду, газ) пусти́ть, откры́ть;
3. вы́делить, пусти́ть;
4.
◊ п. карані́ — пусти́ть ко́рни;
п. слязу́ — пусти́ть слезу́;
п.
п. на ве́цер — пусти́ть на ве́тер;
п. на самацёк — пусти́ть на самотёк;
п.
п. пагало́скі — разнести́ молву́;
п. на свет — произвести́ на свет;
не п. на паро́г (на во́чы) — не пусти́ть на поро́г (на глаза́);
п. пыл у во́чы — пусти́ть пыль в глаза́;
п. (сабе́) ку́лю ў лоб — пусти́ть (себе́) пу́лю в лоб;
п. у паве́тра — взорва́ть;
п. у расхо́д — пусти́ть в расхо́д;
п. у ход — пусти́ть в ход;
п. чырво́нага пе́ўня — пусти́ть кра́сного петуха́;
п. ю́шку — пусти́ть кровь; уда́рить до кро́ви;
п. казла́ ў агаро́д —
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
свой, свайго́,
1.
2.
3. Уласцівы толькі дадзенай асобе або прадмету; своеасаблівы.
4. Прызначаны для каго‑, чаго‑н.; адпаведны, належны.
5. Які знаходзіцца ў сваяцкіх, сяброўскіх або іншых блізкіх адносінах, звязаны месцам жыхарства, сумеснай працай, агульнымі інтарэсамі і
6.
•••
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
АНКАЛО́ГІЯ
(ад
галіна медыцыны, якая вывучае прычыны ўзнікнення, механізм развіцця і клінічныя праяўленні новаўтварэнняў, распрацоўвае метады іх дыягностыкі, лячэння і прафілактыкі.
На Беларусі анкалагічныя даследаванні пачалі развівацца ў 1920-я
Літ.:
Клиническая онкология. 2 изд. Т. 1—2. М., 1979;
Шабад Л.М. Эволюция концепций бластомогенеза. М., 1979;
Актуальные проблемы онкологии и медицинской радиологии.
Ц.А.Панцюшэнка.
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
ВЕРХНЯДЗВІ́НСКІ РАЁН,
на
Большая
Агульная плошча
Г.С.Смалякоў.
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
КУЛЬТУ́РА МО́ВЫ,
1) культура нацыянальнай мовы; стан, дасягнуты мовай народа ў яе
3) Раздзел мовазнаўства, які займаецца пытаннямі ўнармавання вуснага і пісьмовага маўлення.
Інтэнсіўная нармалізацыя сучаснай
У наш час
Літ.:
Сучасная беларуская мова: (Пытанні культуры мовы).
А.Я.Міхневіч.
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
ме́ціць 1, мечу, меціш, меціць;
1.
2.
3.
ме́ціць 2, мечу, меціш, меціць;
Ставіць на кім‑, чым‑н. адметны знак, метку.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
панава́ць, ‑ную, ‑нуеш, ‑нуе;
1. Мець уладу над кім‑, чым‑н., уладарыць.
2. Мець пераважнае распаўсюджанне; пераважаць.
3. Узвышацца над чым‑н. (пра горы, будынкі і
4. Быць галоўным у чым‑н., дзе‑н.; першынстваваць.
5.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
пага́ны, ‑ая, ‑ае.
1. Мярзотны, подлы.
2. Прызначаны для смецця, нечыстот; брудны.
3. Які нельга есці, ядавіты.
4. Злы, куслівы (пра сабаку).
5.
6.
7.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)