цёмны, -ая, -ае.

1. Пазбаўлены святла, асвятлення.

Ц. пакой.

Цёмная ноч.

У хаце было цёмна (у знач. вык.).

2. Блізкі па колеры да чорнага.

Цёмная хмара.

Цёмныя вочы.

3. перан. Змрочны, пануры, невясёлы.

Цёмныя думкі.

На душы цёмна (у знач. вык.).

4. перан. Неадукаваны, невысокай культуры; адсталы.

Ц. чалавек.

5. перан. Які выклікае недавер, падазроны.

Цёмная асоба.

Цёмныя махінацыі.

Цёмнае мінулае.

6. Незразумелы, няясны, заблытаны.

Цёмнае пытанне.

7. у знач. наз. цёмная, -ай, мн. -ыя, -ых, ж. Памяшканне для арыштаваных, карцар (уст.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

underlying

[,ʌndərˈlaɪɪŋ]

1.

adv.

1) які́ ляжы́ць пад спо́дам чаго́, пад чым

2) асно́ўны; істо́тны

3) які́ ня кі́даецца ў во́чы; адра́зу незаўва́жны

2.

v., pres. p. of underlie

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

glaring

[ˈglerɪŋ]

adj.

1) зы́ркі, я́ркі

2) які́ глядзіць лю́та і са зло́сьцю

3) зана́дта страка́ты

4) informal які́ кі́даецца ў во́чы; відаво́чны

a glaring fault — відаво́чная, гру́бая памы́лка

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

заблішча́ць сов. заблесте́ть, засверка́ть; засия́ть;

~шча́ла раса́ на со́нцы — заблесте́ла (засверка́ла) роса́ на со́лнце;

~шча́лі во́чы — заблесте́ли (засверка́ли, засия́ли) глаза́;

◊ (то́лькі) пя́ткі ~шча́лі — (то́лько) пя́тки засверка́ли

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пага́ны

1. (загрязнённый) пога́ный;

2. (о грибе) пога́ный, несъедо́бный;

3. (вызывающий отвращение) отврати́тельный, скве́рный, пога́ный;

4. (о собаке) злой;

5. уст. нечести́вый;

◊ ~ныя во́чы — дурно́й глаз

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

налі́цца сов., в разн. знач. нали́ться;

вада́ наліла́ся ў бо́чку — вода́ налила́сь в бо́чку;

я́блыкі налілі́ся со́кам — я́блоки налили́сь со́ком;

во́чы налілі́ся кро́ўю — глаза́ налили́сь кро́вью

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

мітрэ́нжыць, ‑жу, ‑жыш, ‑жыць; незак., каго-што.

Разм. Трывожыць, непакоіць, уносіць сумятню, разлад у што‑н. Мітрэнжылі камары і разам з сасновымі калючымі лапкамі лезлі ў вочы. Пташнікаў. І мітрэнжыць не дазволім Лад наш камунарскі. Купала.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паапуска́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-што.

1. Апусціць усё, многае або ўсіх, многіх. Паапускаць крылы. Паапускаць шторы. Паапускаць вочы. □ [Фікусы] таксама, мабыць, з адзіноты зблажэлі, паапускалі лісце. Сабаленка.

2. Павыключаць, павыкрэсліваць з тэксту многа чаго‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пазмрачне́ць, ‑ею, ‑ееш, ‑ее; зак.

Стаць, зрабіцца змрочным, змрачнейшым. У полі адразу ўсё сціхла, нібы пазмрачнела, птушкі чародкамі і адна за адной падаліся ў лес. Кулакоўскі. Змянілася Зося. Прыгожы тварык як бы падпух, вочы пазмрачнелі. Лупсякоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

патру́хаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.

Разм. Пабегчы трушком. Абціраючы чорныя вочы падолам, цётка Катрына патрухала ў хату. Брыль. Конь дарогу знаў. Ён сам павярнуў каля гумнаў і міма лесапілкі патрухаў па наезджанай дарозе да ракі. Чыгрынаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)