вы́плакаць

1. áusweinen vt;

◊ вы́плакаць го́ра séinen Kúmmer von der Séele wéinen;

2. разм (выпрасіць) mit Tränen erbétteln [erfléhen];

вы́плакаць усе́ во́чы sich (D) die Áugen áusweinen

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)