Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
разгру́зкаж.
1.камерц.Áusladung f -, -en; Áusladen n -s, Entláden n -s; Löschen n -s (судна);
ажыццяўля́ць разгру́зкуÁusladung léisten;
спыня́ць разгру́зкуÁusladung éinstellen;
2. (вызваленне ад чаго-н.) Entlástung f -, Enthébung f -
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
Éinlauf
m -s, -läufe
1) паступле́нне (папер)
2) pl увахо́дныя (паперы)
Éinläufe erlédigen — адка́зваць на папе́ры
3) спарт. заканчэ́нне дыста́нцыі, фіні- шава́нне
4) прыбыццё (судна)
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
бамба́рда
(фр. bombarde)
1) буйнакаліберная гармата 14—16 ст., якая страляла каменнымі ядрамі;
2) уст. двухмачтавае транспартнае судна з марцірамі для кідання бомбаў;
3) басовая труба ў аргане.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
вінт
(польск. gwint, ад ням. Gewinde)
1) шпень са спіральнай нарэзкай;
2) частка рухавіка самалёта, верталёта, судна ў выглядзе лопасцей, замацаваных на вале (напр. в. самалёта, грабны в.).
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
камандзі́р
(рус. командир, фр. commandeur)
1) начальнік вайсковай часці, падраздзялення, ваеннага судна і інш. ;
2) перан. старшы ў якой-н. грамадзянскай групе (напр. к. дружыны, к. будаўнічага атрада).
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
па́лубны, ‑ая, ‑ае.
1. Які мае адносіны да палубы. Палубны насціл. □ Поруч са мной на палубнай лаўцы сядзіць, без перастанку гаворачы, папутчык.Багдановіч.
2. Які знаходзіцца або працуе на палубе. Ды і сам. Тапурыя шчыра верыў у тое, што ён, нізенькі і каржакаваты, непрыкметны чалавек, які працаваў палубным матросам на маленькім брудным парусніку, быў сапраўды высокім і стройным, як таполя.Самуйлёнак.
3. Які мае палубу, з палубай (пра судна). Палубная, лодка,.
4. Прызначаны для палубы. Палубная рэйка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
кармавы́1, ‑ая, ‑ое.
Які мае адносіны да корму. Кармавая база. Кармавая вартасць сена.// Які служыць кормам, прыгодны для корму. Кармавыя буракі. Кармавыя травы.//узнач.наз.кармавы́я, ‑ых. Кармавыя культуры. Мяркуецца пачаць асушку балота пад пасевы кармавых.Дуброўскі.
•••
Кармавыя дрожджыгл. дрожджы.
кармавы́2, ‑ая, ‑ое.
1. Які мае адносіны да кармы, знаходзіцца на карме. Кармавая частка судна. Кармавое вясло. Кармавы флаг.
2.узнач.наз.кармавы́, ‑ога, м. Матрос, які працуе на карме; рулявы.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ка́тарга, ‑і, ДМ ‑рзе, ж.
1.Уст. Від пакарання засуджаных, які заключаецца ў зняволенні і цяжкіх прымусовых работах, а таксама месца прымусовых работ для ссыльных злачынцаў. Па шырокіх дарогах, закутыя ў ланцугі, ішлі па катаргу людзі і спявалі.. да болю сумныя песні пра Свабоду.Каваль.
2.перан. Пра цяжкую працу, невыноснае жыццё. [Арандатар] уводзіць новыя працоўныя павіннасці, зрабіўшы гэтым самым жыццё сялян яшчэ больш невыноснай катаргай.«Весці».
3. Даўнейшае вёсельнае судна, род галеры, на якім грабцамі былі засуджаныя.
[Ад грэч. katergon — галера.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
санта́лісанда́л1, ‑а і ‑у, м.
1.‑а. Вечназялёнае трапічнае дрэва сямейства сандалавых (санталавых). /‑у; узнач.зб.Набіраць сандалу.
2.‑у; толькіадз. Драўніна гэтага дрэва, багатая на эфірныя алеі.
3.‑у. Крышталічнае рэчыва з сандалавай драўніны.
4.‑у. Фарбавальнік, які здабываюць з драўніны розных дрэў (пераважна з так званых чырвоных).
[Грэч. santalon; арабск. sandal.]
санда́л2, ‑а, м.
Уст. Невялікае судна, якім карысталіся цюркскія народы Прычарнамор’я.
[Тур. sandal — шырокая лодка.]
санда́л3, ‑а, м.
Прыстасаванне для абагравання жылля ў народаў Усходу.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)