Verbum

анлайнавы слоўнік

паве́яць сов.

1. (всё, многое) прове́ять; переве́ять;

2. (нек-рое время) пове́ять;

3. (начать веять) пове́ять, па́хнуть; (о ветре — ещё) поду́ть;

4. перен. пове́ять;

на мяне́ паве́яла міну́лым — на меня́ пове́яло про́шлым

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

пакаці́ць сов.

1. покати́ть;

п. бервяно́ — покати́ть бревно́;

2. (быстро поехать) покати́ть;

3. разг. (свалить) повали́ть;

ён ~ці́ў мяне́ на зямлю́ — он повали́л меня́ на зе́млю;

◊ хоць шаро́м пакаці́ — хоть шаро́м покати́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

bother² [ˈbɒðə] v. (with/about) турбава́ць; турбава́цца; непако́іць; непако́іцца;

Shall I help you? – No, don’t bother. Памагчы табе? – Не, не турбуйся;

Sorry to bother you, but… Прабачце, што непакою вас, але …;

Don’t bother me with silly questions. Не прыставай да мяне з недарэчнымі пытаннямі;

Don’t bother to wait for me. Можаш не чакаць мяне.

♦

not bother oneself/one’s head with/about smth. BrE не марнава́ць час/намага́нні на што-н. малазна́чнае

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

adverse

[ædˈvɜ:rs]

adj.

1) непрыя́зны, варо́жы, нязго́дны з чым

His adverse criticisms discouraged me — Яго́ная варо́жая кры́тыка зьнеахво́ціла мяне́

2) некары́сны, шко́дны

adverse circumstances — некары́сныя абста́віны

3) супраці́ўны

adverse winds — супраці́ўныя вятры́

4) супрацьле́жны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

трыво́жыць, ‑жу, ‑жыш, ‑жыць; незак., каго-што.

1. Выклікаць трывогу; прыводзяць у стан неспакою. [Надзі] было шкада бацькі, яе трывожыла яго слабае здароўе, што пагаршалася з кожным днём. Шахавец. Сесія не палохала мяне [Стэфу] і не трывожыла: я была ўпэўнена, што добра здам экзамены. Савіцкі. [Сцяпан:] — Мяне асабіста ў першую чаргу трывожыла жніво. Пянкрат. // Парушаць душэўную раўнавагу, хваляваць. Толькі чый гэта, чый гэта погляд Так трывожыць зараз мяне? Азірнуўся — і рыфмы загл[у]хлі: Пекнай пані партрэт на сцяне. Панчанка.

2. Парушаць спакой каго‑, чаго‑н., турбаваць. Цэлы дзень загадчыка трывожылі наведвальнікі. □ Не будзіце, матулі, дачок закаханых, Не трывожце іх светлыя сны. Сняцца ім у рамонкавым звоне паляны, Сняцца зоры на вейках вясны. Жычка. [Тарас:] — Жонку трывожыць не хочацца, яна там працуе, робіць сваю справу. Мікуліч. / Пра вецер, сонца і пад. Звінеў ад жаўранкаў абшар І вецер поля не трывожыў. Астрэйка. // перан. Бударажыць мінулае, перажытае. Толькі навошта трывожыць нядобрыя ўспаміны. Шахавец. А навошта трывожыць ім боль, — Родны іх пахаваны, — Сыпаць горкую соль Успамінаў на свежыя раны? Куляшоў.

3. Раздражняць, раз’ятрываць. Трывожыць рану.