human

[ˈhju:mən]

1.

adj.

1) людзкі́, чалаве́чы

human race — людзкі́ род

human being — людзка́я істо́та

2) чалаве́чы, уласьці́вы, характэ́рны для чалаве́ка

it’s human to err — чалаве́ку ўласьці́ва памыля́цца

2.

n.

чалаве́чая істо́та; асо́ба f., чалаве́к -а m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

гаму́нкулус

(с.-лац. homunculus = чалавечак)

чалавечая істота, якую, на думку натуралістаў сярэдневякоўя, быццам можна атрымаць штучным шляхам.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

звышнатура́льны, ‑ая, ‑ае.

1. У містычным уяўленні — які не тлумачыцца натуральным чынам, не падпарадкаваны законам прыроды; дзівосны. Звышнатуральная істота. □ Сустракаюцца яшчэ людзі, якія вераць у звышнатуральныя з’явы, у сны. «Маладосць».

2. перан. Які перавышае звычайную меру чаго‑н.; незвычайны. Звышнатуральная сіла.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

хаду́льны, ‑ая, ‑ае.

Залішне напышлівы, ненатуральны, пазбаўлены арыгінальнасці. Пафас пісьменніка [І. Навуменкі] не здаецца штучным, хадульным, бо ён сагрэт шчырай і разумнай аўтарскай усмешкай. Гіст. бел. сав. літ. Атрымалася не байка, а ілюстрацыя, у якой дзейнічае ўмоўная, хадульная істота, прымушаная замяняць паклёпніка. Казека.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

bezbronny

bezbronn|y

1. безабаронны;

~a istota — безабаронная істота;

2. бяззбройны

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

сфінкс, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. Каменная скульптура ляжачага льва з чалавечай галавой.

2. У старажытнагрэчаскай міфалогіі: крылатая істота з тулавам ільва, з галавой і грудзямі жанчыны, якая забівала падарожнікаў, што не маглі разгадаць зададзеную загадку.

3. перан. Пра незразумелую, загадкавую істоту, дзіўнага чалавека (кніжн.).

Гэты чалавек для мяне — с.

4. Назва роду, парода некаторых жывёл, насякомых і інш.

Кот пароды с.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

Бу́да​2

(санскр. Buddcha = імя легендарнага заснавальніка будызму Сідхартхі Гаутамы)

істота, якая паводле будыйскай рэлігіі дасягнула найвышэйшай дасканаласці.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

крыві́нка, ‑і, ДМ ‑нцы, ж.

Разм.

1. Капля крыві. Уся.. істота [муляра] ў працы, кожная жылка, кожная крывінка. Кулакоўскі.

2. Пра роднага па крыві. «Дзе знайсці прытулак для сына? Дзе схаваць крывінку сваю?» Панчанка.

•••

Ні крывінкі ў твары — пра чалавека з пабляднелым тварам.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

divinity

[dɪˈvɪnəti]

n., pl. -ties

1) бо́ская істо́та; бог -а m.; бо́ства n.

2) багасло́ўе n.

•

- the Divinity

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

substantial [səbˈstænʃl] adj.

1. істо́тны, грунто́ўны;

substantial progress зна́чны прагрэ́с

2. вялі́кі, мо́цны, трыва́лы;

have a substantial meal сы́тна пае́сці

3. замо́жны

4. fml рэа́льны;

a substantial being рэа́льная істо́та

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)