gnać

незак.

1. бегчы; імчацца, спяшацца, ляцець;

2. гнаць, паганяць;

gnać na oślep — бегчы, куды ногі нясуць;

gnać na złamanie karku — бегчы на злом (скрут) галавы

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

пажа́р, ‑у, м.

Агонь, які ахоплівае і знішчае ўсё, што можа гарэць, а таксама сам працэс гарэння. Лясны пажар. □ — Пажар! — мільганула страшная думка, і Анісся кінулася бегчы па вуліцы, туды.., дзе ў злавесных дымных віхрах прабіваліся першыя языкі бледнага, жаўтаватага полымя. Лынькоў. Пажар яшчэ не.. паспеў разбушавацца. Ён пайшоў ад цяпельца, што распалілі пастушкі, і, разрастаючыся чорнай плямай, нішчыў сухую траву, галлё, маладыя дрэўцы. Шчарбатаў. / у перан. ужыв. Залаты пажар сонца залівае верхавіны лесу. Колас. // перан. Аб падзеях вялікага грамадскага значэння, якія хутка і бурна развівацца. Пажар вайны. Пажар паўстання. // перан. Аб моцных чалавечых пачуццях. Гарыць душа, гарыць уся, Не патушыць душы пажар. Пушча.

•••

Не на пажар — няма куды спяшацца.

Як на пажар — вельмі хутка (бегчы, імчацца і пад.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

уноси́ться

1. разг. (убегать) імча́цца; не́сціся;

2. перен. (миновать) міна́ць; (исчезать) зніка́ць;

3. перен. (о мыслях и т. п.) зано́сіцца; см. унести́сь;

4. страд. не́сціся, выно́сіцца, адно́сіцца, зно́сіцца, зано́сіцца; кра́сціся; адбіра́цца, бра́цца; см. уноси́ть​ 1—3;

◊

уноси́ться в облака́ луна́ць у надхма́р’і.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

віхо́р ​1 і ві́хар, ві́хру, м.

1. Імклівая кругавая плынь ветру. Наляцеў і закружыўся па шляху, уздымаючы пясок, моцны вецер-віхор. Галавач. Па галаве і па барадзе [Трахіма] нібы віхор прагуляўся. Крапіва. Як віхар, як куля, імчыцца каршун. Купала. // Узняты ветрам закручаны слуп пылу, снегу і пад. Раптам усхадзіўся вецер, узняў на дарозе віхор пылу. С. Александровіч.

2. перан.; чаго. Пра імклівае, бурнае праяўленне чаго‑н. Віхор падзей. □ З-за вялікіх вокан белага мураванага дома нечакана рвануўся віхор зыкаў скрыпкі і фартэпіяна. Чорны.

3. у знач. прысл. ві́храм. Хутка, імкліва. Імчацца віхрам. □ Машына віхрам уляцела па калгасны двор і спынілася, як укопаная. Шахавец.

віхо́р ​2, ‑хра́, м.

Узнятая ўверх пасма валасоў. — Мне падабаюцца твае валасы, асабліва вось гэты непаслухмяны віхор. Сабаленка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

rénnen*

vi (s)

1) бе́гчы, імча́цца; скака́ць (на кані);

um die Wétte ~ бе́гчы навы́перадкі

2): sich müde ~, sich (D) die Füße wund ~ набе́гацца да сто́мы [сто́мленасці];

gégen éinen Mann ~ наско́чыць [наткну́цца] на мужчы́ну

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

hurry

[ˈhɜ:ri]

1.

v.t.

1) падганя́ць

2) прысьпе́шваць

2.

v.i.

1) хапа́цца, сьпяша́цца

2) імча́ць, імча́цца

hurry up! — хутчэ́й!

3.

n.

1) пасьпе́х, сьпех -у m.

in a hurry — насьпе́х, хапа́ючыся, сьпе́хам

2) нецярпе́ньне n.

to be in a hurry —

а) сьпяша́цца

б) не цярпе́цца

She was in a hurry to see her father — Ёй не цярпе́лася паба́чыць свайго́ ба́цьку

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

koń

м.

1. конь;

koń pod wierzch — верхавы конь;

koń pociągowy — запражны конь;

2. шахм. конь;

koń parowy (mechaniczny) — конская сіла;

na koń! вайск. на коні!;

pędzić co koń wyskoczy — імчацца на ўсю моц, імчацца стрымгалоў;

znają się jak łyse konie жарт. ведаюць адзін аднаго навылёт (навылет);

łaska pańska na pstrym koniu jeździ — панская ласка да парога;

zdrów jak koń — здаровы як конь (вол, бык);

zrobić kogo w konia разм. падмануць, абдурыць каго

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

не́сціся ​1, нясуся, нясешся, нясецца; нясёмся, несяцеся; пр. нёсся, неслася і няслася, неслася і няслося; заг. нясіся; незак.

1. Хутка рухацца, імчацца ўперад. Ашалелыя коні несліся наперад. Новікаў. І ўсё кружылася, няслося, як на кароў находзіў зык. Гаўрусёў. Раптам вецер сціх. Усё насцеражылася і прыціхла. Толькі, не спыняючыся, несліся і несліся хмары. Мележ.

2. перан. Распаўсюджвацца (пра гукі, пахі). Ад хат рыбаводаў нёсся звон малаткоў І кос. Чарнышэвіч. З берага няслося моцнае «ура». Лынькоў. // перан. Распаўсюджвацца, станавіцца вядомым (пра чуткі, звесткі і пад.). Неслася з канца ў канец сяла маланкай вестка: — Паехалі рэзаць лес у Дуброву. Выражуць, а тады навозяць і будуць рабіць хату дзеду Ігнату. Васілевіч.

3. Зал. да несці (у 1 знач.).

не́сціся ​2, нясецца; пр. неслася і няслася; незак.

Класці яйцы (пра птушак). [Дар’я:] — Цып! цып! цып! Дзе ж .. [куры] падзеліся? Каб часам зноў не пайшлі несціся ў суседаву крапіву! Чарот. Калі давядзецца, то і певень нясецца. Прыказка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

fégen

1.

vt ме́сці, падмята́ць

◊ jéder fége vor séiner Tür — ≅ не ўтыка́й нос у чужы́я спра́вы

2.

vi (s) імча́цца (пра вецер)

es fegt héute — сёння завіру́ха

das Áuto fegt durch die Stráße — аўтамабі́ль ві́храм імчы́цца па ву́ліцы

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Zügel

m -s, - вуздэ́чка, павадо́к, абро́ць, цу́глі

die ~ straff ánziehen* — нацягну́ць павады́ (тс. перан.)

die ~ schíeßen lássen* [lócker lássen*] — адпусці́ць павады́ [ле́йцы]; разбэ́сціцца, да́ць во́лю (пачуццям, захапленням і да т.п.)

den [die] ~ ánlegen — надзе́ць абро́ць, закілза́ць (тс. перан.)

mit verhängtem ~ [verhängten ~n] réiten* — імча́цца наўска́ч

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)