Vermählung

f -, -en шлюб, вясе́лле

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Zivilehe

[-'vi:l-]

f -, -n грамадзя́нскі шлюб

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Ziviltrauung

[-'vil:-]

f -, -en грамадзя́нскі шлюб

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

zaślubiny

мн.

1. шлюб;

2. заручыны

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

pobierać się

незак. жаніцца; браць шлюб

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

зарэгістрава́цца, ‑руюся, ‑руешся, ‑руецца; зак.

Запісацца, адзначыцца для ўліку; стаць на ўлік. Зарэгістравацца ў сакратара. // Дакументальна аформіць свой шлюб. Зарэгістравацца ў загсе.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

wedlock [ˈwedlɒk] n. fml (законны) шлюб; жыццё ў шлю́бе;

children born out of wedlock пазашлю́бныя дзе́ці

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

запіса́цца, -пішу́ся, -пі́шашся, -пі́шацца; -пішы́ся; зак.

1. Запісаць сябе ў спіс, у склад чаго-н.

З. на прыём да ўрача.

2. Захапіўшыся пісаннем чаго-н., забыцца на час (разм.).

Я так запісаўся, што не заўважыў, як прайшоў час.

3. Зарэгістраваць у загсе свой шлюб (разм.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

трохшлю́бны, ‑ая, ‑ае.

1. Які тры разы ўступаў у шлюб або знаходзіўся адначасова ў трох шлюбах.

2. Які паходзіць ад трох шлюбаў. Трохшлюбныя дзеці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Падру́жжа ’жонка; сяброўка’, падру́жнікі ’пяшчотная назва мужа або жонкі’ (Нік. Очерки). Вытворнае ад друг. Дакладны адпаведнік ва ўкр. м.: падру́жжа ’шлюб; муж, жонка, сямейная пара’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)