mischievous [ˈmɪstʃɪvəs] adj.

1. сваво́льны, дураслі́вы;

a mischievous child сваво́льнае дзіця́

2. fml зло́сны, злы; шкадлі́вы;

mischievous gossip/lies зло́сныя плёткі/зло́сная хлусня́

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

небылі́ца, ‑ы, ж.

1. Паведамленне пра тое, чаго не бывае ў рэчаіснасць выдумка. [Вайцяхоўскі:] — Тут, чалавеча, так перамешана быль з небыліцай, што цяжка адрозніць, дзе праўда, а дзе творчая фантазія расказчыкаў. Машара. // Плёткі, хлусня. Бабы-пляткаркі, .. сабраўшыся ля калодзежа, разносяць небыліцы; — Гэта ж дзіва — пайсці ад мужыка. Каваль.

2. Від жартаўлівых твораў вуснай славеснасці; казка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Ка́верць ’бяссэнсіца’ (круп., Жакава, Совещание по ОЛА, 198), ’скажэнне гучання слова, няяснае вымаўленне, хлусня’ (Жакава, там жа), параўн. «каверць у чалавека, што слухаць непрыемна». Структурны паралелізм са словам каверт ’яма з вадой і інш.’ відавочны, што датычыць семантычнага боку, параўн. рус. дыял. вертега ’хлуслівы чалавек, хлус і пад.’, вертеть ’падманваць’. Падобнымі ўтварэннямі да прыведзеных вышэй з’яўляюцца і кавярзня ’хлусня’, кавярзні ’лапці’, да кавярзаць < коверзати ’плясці’. Да апошняга параўн. яшчэ рус. дыял. вертни ’берасцяныя лапці’ і верть ’тоўстая баваўняная пража, баваўняныя вяровачкі, звітыя рукамі, з якіх плятуць лапці і ткуць папоны’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Vórspieglung, Vórspiegelung

f -, -en падма́н, зман, містыфіка́цыя

éine ~ fálscher Tátsachen — падтасо́ўка фа́ктаў, хлусня́

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

я́ўны разм. óffensichtlich, áugenscheinlich; óffenbar; klar, déutlich, áusgesprochen; únverkennbar (несумненны);

я́ўная хлусня́ éine óffensichtliche Lüge;

я́ўная несправядлі́васць éine óffensichtliche Úngerechtigkeit

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Прыві́ля ’недамаганне’ (маст., Хромч., дыс.). Няясна. Магчыма, звязана, з вілі́ць ’зварочваць з прамога шляху, зварочваць убок’; перан. ’крывіць душой’ (гл.) з семантычным зрухам, апошняе Карскі (Труды, 394) звязваў з літ. vylióti ’падманваць, заманьваць, спакушаць’, vỹlius ’падман, хлусня’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

ашука́нства н. Betrúg m -(e)s; Trug m -(e)s; Lug und Trug (адна хлусня); Írreführung f -, -en (увядзенне ў зман)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Пра́шка, мн. л. прашкі ’хлусня’, ’глупства’ (Нас.). Насовіч (там жа) параўноўвае з прахъ, але слова, несумненна, з польск. fraszka ’драбяза’. Параўн. яшчэ чэш. fraška ’фарс, бурлеск’. З італ. frasca ’галінка’, мн. л. frasche ’дробязь, глупства’ (Брукнер, 127; Голуб-Ліер, 173).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

nieprawda

nieprawd|a

ж. няпраўда; хлусня;

to ~a! — гэта няпраўда! хлусня!;

~a? — праўда?; ці не так?;

ten jest ładny, ~a? — вунь той прыгожы, праўда (ці не так)?

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

blazing [ˈbleɪzɪŋ] adj.

1. я́ркі; асляпля́льны; зы́ркі;

a blazing hot day я́ркі гара́чы дзень;

the blazing sun зы́ркае со́нца

2. страшэ́нны, абура́льны;

a blazing lie абура́льная хлусня́

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)