showy

[ˈʃoʊI]

adj.

1) пы́шны; раско́шны; які́ кі́даецца ў во́чы; шыко́ўны (пра во́пратку)

2) зана́дта я́ркі, страка́ты, крыклі́вы

3) паказны́, разьлі́чаны на эфэ́кт; няшчы́ры

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

graniasty

graniast|y

1. прызматычны;

2. гранёны;

3. стракаты, пярэсты;

krowa ~a — пярэстая карова

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

◎ Пстронг, ж. р. пстронга ’ручаёвая фарэль, Šalmo trutta morpha fano (L.)’ (Інстр. 2, Жук., Жд.). З польск. pstrąg, pstrąga ’тс’ < pstry ’стракаты’; параўн. Брукнер, 445; Банькоўскі, 2, 958. Гл. таксама стронга ’тс’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

рабы́

1. (ад воспы) póckennarbig, blátternarbig;

2. разм. (стракаты, пярэсты) bunt; schéckig; gefleckt (плямісты);

раба́я каро́ва schéckige [geschéckte] Kuh;

◊

або́е рабо́е ≅ gléiche Brüder, gléiche Káppen

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

разнамо́ўны, ‑ая, ‑ае.

1. Які складаецца з народнасцей або людзей, што гавораць на розных мовах. Горад [Нью-Йорк] разнамоўны, рознаплямённы, стракаты, крыклівы. Новікаў. // Які належыць людзям, што гавораць на розных мовах. Тую, уяўную, ідэальную маці, якой складаліся гэтыя разнамоўныя, рознагалосыя «Ave Maria», .. [Алесь] уявіў па-сапраўднаму трохі пазней, калі ў нейкай, зусім выпадковай, кнізе свайго малалецтва ўбачыў упершыню сіксцінскую мадонну Рафаэля. Брыль.

2. Які змяшчае словы розных моў. Разнамоўны слоўнік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ДАМЕНІКІ́НА [Domenichino; сапр. Цамп’еры

(Zampieri) Даменіка; 21.10.1581, г. Балоння, Італія — 6.4.1641),

італьянскі жывапісец-акадэміст, прадстаўнік балонскай школы жывапісу. Вучыўся ў Балонні ў Л.Карачы. З 1602 працаваў пераважна ў Рыме. Творам Д. (фрэскі ў рымскіх цэрквах Сан-Луіджы дэі Франчэзі, 1616—17, і Сант-Андрэа дэла Вале, 1624—28; карціны «Апошняе прычасце св. Іераніма», 1614, «Паляванне Дыяны», 1617—18) уласцівы цэльная кампазіцыя, выразны ідэалізаваны малюнак, стракаты лакальны каларыт.

Даменікіна. Паляванне Дыяны. Фрагмент. 1617—18.

т. 6, с. 31

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

glaring

[ˈglerɪŋ]

adj.

1) зы́ркі, я́ркі

2) які́ глядзіць лю́та і са зло́сьцю

3) зана́дта страка́ты

4) informal які́ кі́даецца ў во́чы; відаво́чны

a glaring fault — відаво́чная, гру́бая памы́лка

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Мярэжыцца, мерэжыцца ’здавацца ў сне’ (ТС). Рус. мережить ’мігцець’, чэш. mřežit se ’мігцець перад вачыма’. Да прасл. merg‑, роднаснай да літ. mirgė́ti ’мігцець, міргаюць’, лат. mirgt ’зіхцець, бліскаць’, marga ’бляск, ззянне’, літ. márgas ’стракаты’ (Фасмер, 2, 601–602; Махэк₂, 382).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Сі́тцавы ‘паркалёвы’ (Бяльк.), сі́тцы ‘паркалі’ (Касп.), сі́цец ‘паркаль’ (Бяльк., Ян., Сцяшк.). Запазычанне з рус. си́тец, си́тцевый, якое з нідэр. sits ‘тс’; апошняе ўзыходзіць да хіндзі chît, chîn або бенгалі chits, ст.-інд. citrás ‘стракаты’ (Фасмер, 3, 628; Праабражэнскі, 2, 290).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

gaudy

I [ˈgɔdi]

adj.

1) я́ркі, тандэ́тна крыклі́вы, безгусто́ўны

2) страка́ты; квяці́сты (і пра стыль ці мо́ву)

II [ˈgɔdi]

n., pl. -ies, Brit.

сьвяткава́ньне n., урачы́стасьць (асаблі́ва гадавы́ банке́т у ко́леджы)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)