Знявага ’абраза’. Укр. знева́га ’тс’. Рус. дыял. изнева́га ніжнегар., урал. ’насілле, няволя, прыціск’, урал. ’непрыемнасць’, польск. zniewaga ’знявага’. Параўн. чэш. znevážiti, славац. znevažiť ’пазбавіць важнасці’, рус. смал. знева́жить ’зняважыць, абразіць’. Аддзеяслоўны бязафіксны назоўнік ад знева́жаць (з ‑не‑ < jьz‑ne‑) з коранем vag‑ (гл. вага); параўн. антанімічную пару паважа́ць — пава́га. Значэнне аб’ядноўвае польск., бел., укр. мовы; крыніцай могуць быць як укр., бел. (паколькі існуе рус. іншазначная паралель; параўн. і знямога без польск. паралелі), так і польск. (наяўнасць ст.-польск. znieważca ’хто не паважае багоў’, чэш., славац.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Прылі́к, прылі́ка ў выразе: для (дзеля) прыліку (прылікі) ’для выгляду, для стварэння патрэбнага ўражання; дзеля прыстойнасці’ (Мядзв., ТСБМ, ТС). Узыходзіць да прасл. *prilikъ, *prilika < *prilikovati (параўн. ц.-слав. приликовати ’быць падобным’, серб.-харв. (ис)приликовати, славен. prilikovati), якое ад *likъ (БЕР, 5, 718). Параўн. рус. дыял. прили́к ’прыстойнасць, прыстойны выгляд’, ’пашана, павага’, ст.-рус. прилика ’прыклад’ (Сразн.), славен. prilika ’выпадак’, серб.-харв. прилика ’зручны выпадак; спрыяльныя абставіны’, балг. прилѝка ’суадноснасць з умовамі; памяркоўнасць ва ўчынках; зручны выпадак’, ’падобнасць’, прѝлика ’прыстойнасць, падобнасць’, ’выпадак, магчымасць’. Гл. таксама лі́к 2.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

шанава́нне, ‑я, н.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. шанаваць.

2. Глыбокая павага. [Рыгор:] — Пакінь, пакінь, Зося. Гэта не любоў, не шанаванне, калі чалавек занявольваецца, калі падсякаюцца яго хаценні, мардуюцца жаданні... Гартны.

3. Аказанне, выражэнне ўдзячнасці, гонару, увагі і пад. Пастаяць [жанкі] з вянкамі ў скрусе, На чырвоную звязду Лепшых кветак Беларусі З шанаваннем пакладуць. Астрэйка. [Бобрык:] — А за тое, што вы мне на старасці такое шанаванне зрабілі, яшчэ раз — шчырае дзякуй! Дуброўскі.

•••

Маё (наша) шанаванне — вітанне пры сустрэчы з кім‑н. — Маё шанаванне, — пакланіўся.. [Шчуроўскі] з годнасцю і нават грацыяй. Брыль.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

estyma

estym|a

ж. уст. гонар; павага; пашана;

mieć kogo/co w ~ie, mieć dla kogo/czego ~ę — глыбока шанаваць каго/што

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

го́нар м

1. (павага, слава) Éhre f -, Hóchachtung f -;

гэ́та ро́біць яму́ го́нар das ehrt ihn, das geréicht ihm zur Éhre;

у го́нар каго-н zu Éhren von (D);

2. (фанабэрыстасць) Hóchmut m -(e)s;

збі́ць го́нар j-m den Hóchmut áustreiben*

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Ánsehen

n -s

1) вы́гляд, зне́шнасць

dem ~ nach — на вы́гляд

2) пава́га, паша́на

óhne ~ der Persón — не зважа́ючы на асо́бу

im hóhen ~ stéhen* — мець вялі́кі аўтарытэ́т

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

poważanie

poważani|e

н. павага, паважанне; пашана;

cieszyć się ~em — карыстацца павагай;

”łączę wyrazy ~a (zostaję się z ~em)” — "з павагай" (формула ветлівага заканчэння ліста)

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

паша́на ж

1. Éhre f -; (павага) Áchtung f -; Hóchachtung f (высокая);

быць у паша́не hóchgeschätzt [ángesehen] sein;

2. (ушанаванне) Éhrenbezeigung f -, -en, Éhrenerweisung f -, -en, Éhrung f -, -en;

выка́зваць паша́ну каму-н j-m Éhre bezéigen [erwéisen*, zóllen];

кні́га паша́ны Éhrenbuch n -(e)s, -bücher;

выка́званне глыбо́кай паша́ны Húldigung f -, -en

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

го́нар, ‑у, м.

1. Грамадская або маральная годнасць, тое, што выклікае ўсеагульную павагу. Выдатная праца — справа гонару кожнага грамадзяніна. □ Пераступіць граніцу са сцягам вызвалення ў руках, ці ж гэта не радасць, не гонар? Пальчэўскі. Але нідзе, Нідзе, мой дружа верны, Не спляміў я Наш гонар баявы. Кірэенка.

2. Павага, слава. Гонар пераможцам. □ — Як відаць, вы [Максім] багаты чалавек, — адказала гаспадыня, — такая акуратнасць робіць вам гонар. Машара.

3. Перавялічанае ўяўленне пра сваю годнасць; фанабэрыстасць, пыха. «О, чортаў шляхціц! — падумаў Якаў. — Столькі ў цябе гонару, што невядома, з якога боку прыступіцца...». Чарнышэвіч.

•••

Дошка гонару гл. дошка.

Збіць гонар гл. збіць.

Мець гонар гл. мець.

Робіць гонар гл. рабіць.

У гонар каго (высок.) — у знак павагі да каго‑н., ушанавання памяці аб кім‑н.

[Ад лац. honor.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

respect​1 [rɪˈspekt] n.

1. (for) пава́га; паша́на;

She won the respect of everyone. Яна заслужыла ўсеагульную павагу.

2. pl. respects прывіта́нне, шанава́нне;

Give my respects to your wife. Перадай ад мяне прывітанне сваёй жонцы.

♦

in respect of/with respect to fml што даты́чыцца, што да…;

pay one’s respect to smb. выка́зваць каму́-н. сваю́ паша́ну;

without respect to не прыма́ць пад ува́гу, не прыма́ючы пад ува́гу

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)