Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
пава́га, -і, ДМ -ва́зе, ж.
Пачцівыя адносіны, выкліканыя прызнаннем чыіх-н. высокіх якасцей, заслуг.
Выхоўваць павагу да старэйшых.
Карыстацца павагай.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
пава́гаж. уваже́ние ср., почте́ние ср., почёт м.;
◊ паша́на і п. — почёт и уваже́ние;
~з гай — с почте́нием
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
пава́га, ‑і, ДМ ‑вазе, ж.
Пачуццё пачцівасці да каго‑, чаго‑н., выкліканае прызнаннем высокіх якасцей, заслуг, важнасці і пад. Адчуваць павагу. Выклікаць павагу. Карыстацца павагай. □ Ігнась з павагай глядзеў на свайго новага таварыша і быў удзячны яму за ўвагу.Чарнышэвіч.— Дык вы партызан! — у голасе фурманаў чулася павага і захапленне.Новікаў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
пава́гажÁchtung f -; Respektíerung f -; Éhr¦erbietung f - (пачцівасць);
карыста́цца пава́гайÁchtung geníeßen*, in (hóhem) Ánsehen stehen*;
вы́клікаць пава́гу дакаго-н, ста́віцца з пава́гай дакаго-нj-náchten, vor j-m [für j-n] Áchtung háben [hégen]; für j-nÁchtung empfínden*
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
Пава́га ’пачуццё пачцівасці да каго-, чаго-н., выкліканае прызнаннем высокіх якасцей, заслуг, важнасці і г. д.’ (ТСБМ, Нас., Касп.). Ст.-бел.павага (1528 г.). З польск.powaga ’павага, паважнасць’ (Булыка, Лекс. запазыч., 186). Таксама паважа́ць (ТСБМ, Касп., Шат.) < польск.poważać ’тс’. Як мяркуюць Фасмер (4, 144), Махэк (674), уся група з коранем ‑ваг‑ ва ўсх.-слав. з польск., дзе звязана з нов.-в.-ням.Wage ’вага’ (гл. яшчэ Брукнер, 598).