зале́жны, ‑ая, ‑ае.

1. Які падпарадкуецца чыёй‑н. уладзе, волі, знаходзіцца ў залежнасці. Залежныя краіны. □ [Алесь] не хацеў верыць гэтаму, бо надакучыла быць залежным, схіляцца перад кожным. Чарнышэвіч. // Абумоўлены чым‑н., звязаны чужой воляй. Залежнае становішча.

2. Які выражае залежнасць (у 3 знач.). Залежнае слова.

3. Здольны паказваць на тое, што аб’ект дзеяння ў сказе з’яўляецца дзейнікам, а суб’ект — прыладай дзеяння (пра дзеяслоўныя формы, канструкцыі і пад.). Залежны стан дзеяслова. Дзеепрыметнік залежнага стану. Залежная канструкцыя.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пасі́ўны в разн. знач. пасси́вный;

п. чалаве́к — пасси́вный челове́к;

ігра́ць ~ную ро́лю — игра́ть пасси́вную роль;

п. бала́нс — пасси́вный бала́нс;

~ная канстру́кцыя — грам. пасси́вная констру́кция;

~нае вы́барчае пра́ва — пасси́вное избира́тельное пра́во

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Ма́хіна ’машына’, ’вялікая прастора’, ’бялізны, велікан’ (Нас.), махі́на ’што-небудзь вялікае, грувасткае’, ’высокі чалавек, вярзіла’ (Мядзв., ТСБМ, Мат. Гом.; чавус., Нар. сл.), махі́ня ’высокая жанчына’ (гродз., Сцяшк. Сл.), ма́хінны, махі́нны, ма́хіны, махіне́зны, махіле́зны ’вельмі вялікі, высокі’ (Нас., Мат. Гом.; нараўл., Арх. ГУ; ТС), ма́хінь ’дрэва, паваленае бурай’ (Нікан.). Ст.-бел. махина ’вялікае збудаванне’ (1598 г.). Запазычана са ст.-польск. machina ’ваенныя дзеянні’, ’будынак, канструкцыя’, якое з лац. machina ’будынак; механізм’, ’асадныя прыстасаванні’ ст.-грэч. μηχανή, дар. μαχανά ’тс’, ’выдумкі, хітрыкі’ (Булыка, Лекс. запазыч., 99; Кюнэ, 74).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

organization

[,ɔrgənəˈzeɪʃən]

n.

1) арганіза́цыя f., аб’ядна́ньне людзе́й

2) арганізава́ньне, нала́джаньне n., арганіза́цыя f

3) ула́джаньне n., будо́ва, канстру́кцыя f.

The organization of the human body is very complicated — Будо́ва чалаве́чага аргані́зму ве́льмі склада́ная

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

ка́пар

(ст.-польск. kapar, kafar, ад ням. Keffer)

1) металічная або драўляная канструкцыя для забівання паляў;

2) тое, што і капёр;

3) прыстасаванне для драбнення металічнага лому і адходаў вытворчасці на металургічных заводах.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

АБКЛА́ДКА падземнага збудавання,

канструкцыя для замацавання падземных вырабатак і ўтварэння ўнутранай паверхні падземных збудаванняў. Форма і памеры абкладкі залежаць ад прызначэння збудавання: для метрапалітэна, вадавода, тунэля, падземнай ГЭС і інш. Бывае апорная (разлічана на ўздзеянне нагрузкі) і абліцовачная (для аховы горных парод ад разбурэння); з маналітнага бетону або жалезабетону, зборнага жалезабетону, металу, таксама і камбінаваная, з абліцоўкай дэкар. матэрыяламі.

Уніфікаваная зборная жалезабетонная абкладка тунэляў метрапалітэна: а — з блокаў кругавога абрысу; б — з прамавугольных блокаў.

т. 1, с. 24

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Áufbau

m -(e)s, -ten

1) будава́нне; пабудо́ва; стварэ́нне

2) надбудо́ва

3) -(e)s кампазі́цыя, структу́ра, канстру́кцыя, арганіза́цыя

der grammátische ~ — граматы́чны строй

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

ускладні́цца сов.

1. (сделаться более сложным) усложни́ться;

канстру́кцыя ўскладні́лася — констру́кция усложни́лась;

план рабо́ты ўскладні́ўся — план рабо́ты усложни́лся;

2. (сделаться более трудным) осложни́ться; усложни́ться;

спра́ва ўскладні́лася — де́ло осложни́лось (усложни́лось);

сітуа́цыя ўскладні́лася — ситуа́ция осложни́лась (усложни́лась)

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

хі́тры

1. (изворотливый) хи́трый; хитроу́мный;

2. хи́трый, плутовско́й, плутова́тый, лука́вый;

х. по́зірк — хи́трый (плутовско́й, плутова́тый, лука́вый) взгляд;

3. мудрёный, хи́трый, хи́тростный, замыслова́тый, зате́йливый;

~рая канстру́кцыя — хи́трая (мудрёная, замыслова́тая) констру́кция;

◊ ~рая меха́ніка — хи́трая меха́ника

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

тры́плекс

(лац. triplex = трайны)

1) безасколачнае шкло, якое складаецца з двух лістоў звычайнага шкла і слою пракладкі з празрыстай пластмасы паміж імі;

2) канструкцыя, састаў або працэс, якія складаюцца з трох самастойных частак, элементаў, стадый.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)