суглі́нак, ‑нку, м.

Гліністая, глеба са значнай колькасцю пяску. Дзе-нідзе, на ўскрайку лесу, на суглінку сядзела сям’я зеленаватых рыжыкаў. Васілевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Érdboden

m -s, - i -böden зямля́; гле́ба, грунт

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

nieprzepuszczalny

непрапушчальны;

grunt nieprzepuszczalny — цяжкая глеба

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

rozmiękły

размяклы;

grunt rozmiękły — размяклая глеба

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

заса́ліцца, ‑люся, ‑лішся, ‑ліцца; зак.

Запэцкацца ў што‑н. тлустае; зашмальцавацца.

засалі́цца, ‑со́ліцца; зак.

Зрабіцца салёным; прасаліцца. Глеба засалілася. Агуркі добра засаліліся.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дзірвані́сты, ‑ая, ‑ае.

Пераплецены каранямі травы; пакрыты дзірваном. Дзірваністая глеба. □ Перад уяўленнем паўстае дзірваністы ўзмежак з вялізным і густым кустом шыпшыны. Марціновіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

су́песак, ‑ску, м.

Асадкавая пясчана-гліністая горная парода, а таксама, глеба такога саставу. Радзіць тут памідоры павінны: такі супесак яны любяць... Даніленка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шэразём, ‑у, м.

Светлая глеба пустынных ці пустынна-стэпавых раёнаў, бедная перагноем, з вялікай колькасцю солей, урадлівасць якой дасягаецца толькі шляхам арашэння.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Ґе́лда ’неўрадлівая шаравата-белая глеба; зямля, якую цяжка апрацоўваць’ (Яшкін.). Ці не з польск. giełda ’натоўп, цісканіна, таўкатня’ (> ’утаптанае месца’ > ’неўрадлівая глеба’)? Аб польск. слове гл. Слаўскі, 1, 277.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

гле́істы schlámmig, Schlamm-; léhmig, Lehm;

гле́істая гле́ба геагр Schlámmboden m -s, -böden

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)