Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
wytłuc
зак.
1.выбіць;
2. перабіць;
wytłuc wszystkie szklanki — перабіць усе шклянкі;
3. пабіць, збіць
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
кон, ‑у, м.
1. Месца, дзе ставяцца фігуры, якія трэба выбіваць (пры гульні ў гарадкі, пікара і пад.). Абчарціць кон. Паставіць фігуры на кон.// Фігуры, расстаўленыя на гэтым месцы ў адпаведнасці з правіламі гульні. Выбіць кон з круга.// Месца, куды кладуць стаўку ў азартных гульнях. На коне ляжала капеек пяць медзі.Гарэцкі.
2. Адна партыя якой‑н. гульні. Згуляць кон у гарадкі.
•••
Ставіць на конгл. ставіць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
грунт, ‑у, М ‑нце, м.
1. Верхні пласт зямлі; глеба. Высадзіць памідоры ў адкрыты грунт. □ Пад нагамі адчуваўся трывалы, увесь у купінах грунт.Мележ.// Цвёрдае дно натуральнага воднага басейна; глеба марскога, рачнога і пад. дна. Донны грунт. □ Нераст [ментуза] адбываецца пад лёдам на глыбіні ад 1 да 2,5 метра пераважна на камяністым або пясчаныя грунце.Матрунёнак.
2. Пласты зямлі, якія знаходзяцца пад глебай. Вывучэнне саставу і ўласцівасцей грунтоў — задачы інжынерна-геалагічных даследаванняў. □ У зямлі ёсць такія грунты, дзе вада спыняецца, не ідзе далей.Колас.
3.перан. Тое галоўнае, на чым асноўваецца што‑н. Хоць матэматыка грунт усяму на свеце, але Юлька на гэтым «грунце» яшчэ слаба трымаецца.Бядуля.
4. Слой рэчыва, якім пакрыта палатно, дошка і пад., прызначаныя для жывапісу ці графікі. Нанесці грунт.
5. Састаў, якім пакрываюць паверхню, рыхтуючы яе для жывапісу ці афарбоўкі; грунтоўка.
•••
Выбіць грунт з-падчыіхноггл.выбіць.
Траціць грунт пад нагамігл. траціць.
[Ням. Grund — глеба, аснова.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
вы́садзіць, ‑джу, ‑дзіш, ‑дзіць; зак., каго.
1. Даць магчымасць, дапамагчы сысці або прымусіць выйсці (з судна, вагона, аўтамашыны і пад.). Высадзіць пасажыраў. Высадзіць дэсант.
2. Перасадзіць расліны з парніка ў глебу. Высадзіць расаду.
3. Абсадзіць што‑н. па краях раслінамі. Высадзіць дарогу дрэвамі.
4.Разм.Выбіць моцным штуршком. Высадзіць дзверы. Высадзіць шыбу.
5.Разм. Высунуць што‑н. знутры. Малады шафёр з зайздроснай усмешкай высадзіў галаву з кабіны.Чорны.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
áusschießen
*
1.
vt
1) вы́біць (што-н. выстралам)
2) вы́капаць (яму)
3) бракава́ць
2.
vi(s)
1) пуска́ць па́расткі
2) прарэ́звацца (аб зубах)
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
дур (род. ду́ру) м., разг. дурь ж., блажь ж., при́дурь ж.;
◊ вы́кінуць д. з галавы́ — вы́кинуть (вы́бросить) дурь (блажь) из головы́;
вы́біць д. з галавы́ — вы́бить дурь из головы́
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
wybić
зак.
1.выбіць;
wybić szybę — выбіць шыбу;
2. прабіць;
wybić otwór — прабіць адтуліну;
3. пабіць; збіць;
wybić dziecko — пабіць дзіця;
4. перабіць; знішчыць;
5. (манеты) адчаканіць;
wybić rękę — вывіхнуць руку;
wybić sobie z głowy — выкінуць з галавы
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
выса́джваць, вы́садзіць
1. (з вагона, аўтамашыныі г. д.) ábsetzen vt; an Land bríngen* (з судна);
1. Ссячы ўсё, знішчыць. У час вайны тут высеклі ўвесь лес, але за апошнія гады дзялянка зарасла маладым бярэзнікам.Шуцько.// Ссячы, выбраўшы што‑н. патрэбнае. Высечы жардзіну.