Лясні́ца ’поле пасярод лесу’ (слаўг., Яшк.). Да лясны < лес (гл.). Аб суфіксе ‑іца гл. Сцяцко, Афікс. наз., 110.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Мазю́ка ’плаксун’, ’капрызніца, песта’ (слонім., Жыв. сл.) — да ма́заць (гл.). Аб суфіксе ‑юка гл. Сцяцко, Афікс. наз., 78.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Малюкі́ ’маляўкі рыбы’ (ТС), рус. калін. малюк ’тс’. Да малы́ (гл.). Аб суфіксе гл. Сцяцко, Афікс. наз., 129.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

*Махла́, мыхла́ ’ветраны чалавек’ (Юрч. 2). Да маха́ць (гл.). Аб суфіксе ‑ла гл. Сцяцко, Афікс. наз., 48–49.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Мацая́ ’мацак’ (Юрч.). Да мацаваць (гл.). Аб суфіксе ‑ěja гл. Слаўскі, SP, 1, 87; Сцяцко, Афікс. наз., 86.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Метуха́ ’страва з бульбы і малака’ (лун., Шатал.). Да мяць (гл.). Аб суфіксе гл. Сцяцко, Афікс. наз., 71.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Му́тач ’хлус’ (пін., З нар. сл., Шатал.). Да муці́ць (гл.). Аб суфіксе ‑ач гл. Сцяцко, Афікс. наз., 31.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Мяльня́, пін. мельня́ ’балбатун’ (Нар. лекс., Сцяц.). Да малоць. Аб суфіксе ‑н‑я гл. Сцяцко, Афікс. наз., 58.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Мяшня́к ’змешаны лес’ (зэльв., Сцяшк. Сл.). Да мяшиць (гл.). Аб суфіксе -няк гл. Сцяцко, Афікс. наз., 118–119.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Плечаве́нь ’дужы, з шырокімі плячамі мужчына’. Ад плячо/плечы (гл.) і суф. ‑ав‑ень (Сцяцко, Афікс. наз., 143).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)