а́фікс м. лінгв. Áffiх n -es, -e

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Áffix

n -es, -e грам. а́фікс

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

affix

[əˈfɪks]

1.

v.t.

1) прымацо́ўваць, наляпля́ць, накле́йваць

to affix a stamp to a letter — накле́іць ма́рку на ліст

2) дадава́ць, далуча́ць

to affix one’s signature (to a letter) — падпіса́цца (у канцы́ ліста́)

3) ста́віць; прыклада́ць

to affix a seal — паста́віць пяча́тку

4) Figur. прыпі́сваць

to affix blame — прыпіса́ць каму́ віну́

2. [ˈæfɪks]

n.

1) дада́так -ку m.

2) а́фікс -у m. (прыста́ўка або́ су́фікс)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)