по́чут м Gerücht n -(e)s, -e;
аб ім і по́чуту няма́ er ist spúrlos verschwúnden; er ist wie vom Érdboden verschlúckt; er lässt nichts von sich hören
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
прае́зд м
1. (дзеянне) Dúrchfahrt f -, Dúrchreise f -;
прае́зду няма́! Dúrchfahrt verbóten!, Dúrchfahrt gespérrt!;
гро́шы на прае́зд Réisegeld n -(e)s, Fáhrgeld n;
2. (месца) Dúrchfahrt f -, -en
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
*Ма́кавіца, пін. ма́ковыца, тураў. макові́ца ’макаўка’ (Нар. лекс., ТС), укр. мако́виця, паводле Брукнера (318), запазычана з польск. makowica. Няма падстаў. Параўн. і шырока прадстаўленае ў гаворках рус. маковица.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Нязбы́тна ’неажыццявіма’ (Касп.). Да збыцца ’ажыццявіцца’; няма падстаў бачыць у ім запазычанне ці паўкальку з польск. niezbyty, niezbędny ’якога цяжка пазбыцца, пазбегнуць’ (Кюнэ, Poln., 81) па семантычных меркаваннях.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Нане́т ’зусім’: Звяліся ягады нанет (браг., калінк., З нар. сл.), ’зусім, нанішто’ (Бяльк.). З прыназоўнікавага спалучэння на і нет ’няма’ (гл.), дзе апошняе выступала ў якасці субстантываванага прыслоўя.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Dúrchgang
m -es, -gänge
1) прахо́д
kein ~! — прахо́ду няма́!
2) транзі́т
3) спарт. спро́ба
im ersten ~ — у пе́ршай спро́бе
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
вороши́ть несов.
1. варушы́ць, варо́чаць; (переворачивать) пераваро́чваць; (шевелить) шавялі́ць;
2. перен. (вспоминать забытое — о неприятном, тяжёлом) варушы́ць;
не́зачем вороши́ть про́шлое няма́ чаго́ варушы́ць міну́лае;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)
плю́нуть сов. плю́нуць;
◊
раз плю́нуть раз плю́нуць;
плю́нуть не́куда плю́нуць няма́ куды́;
плю́нуть в лицо́ плю́нуць у твар;
плю́нуть на всё плю́нуць на ўсё.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)
во́плескі, ‑аў; адз. няма.
Апладысменты ў знак прывітання, адабрэння, удзячнасці. Калі слова было дадзена Малашкіну, зала прывітала яго воплескамі. Пестрак. Прамова скончана. У зале Выбух воплескаў, як шквал. А. Александровіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
бэ́бахі, ‑аў; адз. няма.
Разм.
1. Вантробы, кішкі. Бэбахі выпусціць.
2. Груб. Зношаныя рэчы, лахманы. Юста рассцілае нейкія бэбахі на тапчане, куды і пераходзіць Ганна разам з народжаным сынам. Колас.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)