абстру́кцыя
(лац. obstructio = перашкода)
від пратэсту, метад барацьбы, дзеянні, учынкі асоб ці калектываў, накіраваныя на зрыў якога-н. мерапрыемства, прапановы; найбольш пашырана ў парламентах.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
праспе́кт
(лац. prospectus = від, агляд)
1) вялікая шырокая і прамая вуліца ў горадзе;
2) падрабязны план, змест будучага выдання;
3) даведачнае выданне рэкламнага характару.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
санары́зм
(ад лац. sonorus = гучны, шумны)
від тэхнікі сучаснай кампазіцыі, якая склалася ў Зах. Еўропе і заключаецца ў высоўванні на пярэдні план афарбоўкі гучання.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
скарпіён
(лац. scorpio, -onis, ад гр. skorpios)
1) ядавітая членістаногая жывёла класа арахнідаў, пашыраная ў тропіках і субтропіках;
2) старадаўняя кідальная машына, від балісты.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
таксо́ны
(ад гр. taksis = парадак, лад)
класіфікацыйныя адзінкі ў сістэматыцы раслінных і жывёльных арганізмаў (від, род, сям’я, або парадак, клас і тып, або аддзел).
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
фікс
(фр. fixe, ад лац. fixus = нерухомы, нязменны)
1) устаноўленая цана на тавары;
2) дакладна вызначаная сума ўзнагароды, аплаты за які-н. від работы.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
Бака́н від чырвонай фарбы’ (БРС). Рус., укр. бака́н. Запазычанне з тур.-араб. baḳḳam ’дрэва, з якога рабілі такую фарбу’. Праабражэнскі, 1, 12; Локач, 16–17; Фасмер, 1, 109. Адносна храналогіі параўн. Краўчук, ВЯ, 1968, 4, 125.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
*Віндас, ст.-бел. виндасъ ’цяслярская сякера’ (Дасл. (Гродна)), віц. бінда́с ’від сякеры для адсякання тоўстых трэсак; калун’; ’балван, дурань’ (Касп.). Запазычана з польск. bindas ’цясло’ < ням. Bindeaxt < н.-ням. bindex (Варш. сл.; Корчыц, Дасл. (Гродна), 131).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Жылґу́ць, жэлґу́ць, жыґулі́ (усе з выбухным ґ), жылбу́ць ’парасткі вярбы’ (Сл. паўн.-зах.). Польск. дыял. żylgucie ’галінкі для пляцення’. З літ. žilgas ’від вярбы’ (Сл. паўн.-зах., 2, 166; Карловіч, 6, 453; Лаўчутэ, Сл. балт., 110).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Мулю́к ’маленькая рыбка ўсіх парод’ (пін., Кар.), рус. мул, мулёк ’рыба Mugil cephalus’, арханг., наўг., сіб. мулёк ’малёк’, ’дробны акунь’, якія Фасмер (3, 8) суадносіць з моль > мальва́ (гл.). Параўн. таксама польск. mulawka, malawka ’від рыбы’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)