Бінда́с ’сякера, якой адколваюць тоўстыя трэскі’ (Касп., Інстр. II, Мядзв.). Укр.биндас. Праз польск.bindas (да польскага слова гл. Брукнер, 27) з ням.Bindaxt; гл. Шалудзька, Нім., 21. Гл. яшчэ бі́ндус. Ст.-бел.биндас ’кірка’ (XVI ст., Булыка, Запазыч.).