папакліна́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-што.

Разм. Клясці доўга, неаднаразова. Грамабоя такі не мала папаклінала ўся яго радня. Крапіва.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

папасме́йвацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; зак., з каго-чаго, (радзей) над кім-чым і без дап.

Разм. Тое, што і папасмяяцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

напазыча́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., чаго.

Пазычыць у каго‑н. або пазычыць каму‑н. у вялікай колькасці. Напазычаць грошай суседу.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

напрысыла́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-чаго.

Прыслаць за некалькі прыёмаў у вялікай колькасці. Напрысылаць рабочых. Напрысылаць кніг. Напрысылаць аўтобусаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нашаро́хаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго.

Абл. Настрашыць, напужаць. [Іван Трафімавіч:] — Вось нашарохаў гэтага прайдоху, то можа меней хоць заглядваць.. [у магазін] будзе. Дайліда.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паўладко́ўваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-што.

Разм. Уладкаваць усіх, многіх або ўсё, многае. Паўладкоўваць на работу. Паўладкоўваць усе справы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пахва́льваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак., каго-што.

Час ад часу хваліць. — Малайцы, хлопцы! — пахвальвае іх Сцёпка: — вучыцеся гуртам працаваць. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пашчы́пваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак., каго-што.

Час ад часу, злёгку шчыпаць. Мароз к ночы мацнеў, пашчыпваў твар, вушы. Сіняўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пеленгава́ць, ‑гую, ‑гуеш, ‑гуе; незак., каго-што.

Спец. Вызначаць пеленг або месца, дзе знаходзіцца які‑н. прадмет, аб’ект. Пеленгаваць радыёстанцыю.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

непрывы́чка, ‑і, ДМ ‑чцы, ж.

Адсутнасць прывычкі да каго‑, чаго‑н. Прыкурыў чалавек і давай з непрывычкі кашляць. Брыль.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)