ву́дзіць, ‑джу, ‑дзіш, ‑дзіць; незак., каго.

Лавіць вудай, спінінгам (рыбу). З вузкага, адсечанага з кармы чаўна два хлапчукі будзілі [рыбу]. Савіцкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)