Трыпе́рсніца ‘гусялапка, Alchemilla vulgaris L.’ (
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Трыпе́рсніца ‘гусялапка, Alchemilla vulgaris L.’ (
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Тыльё ‘тупы бок касы’ (
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
бра́знуць, ‑ну, ‑неш, ‑не;
1. Утварыць кароткі звонкі гук, ударыўшы па металічным, шкляным ці інш. прадмеце.
2.
3.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ба́чыцца, ‑чуся, ‑чышся, ‑чыцца;
1. Сустракацца, мець спатканне з кім‑н.
2. Быць бачным; успрымацца зрокам.
3. Паўставаць у думках, уяўляцца.
•••
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
патае́мны, ‑ая, ‑ае.
Скрыты ад іншых, схаваны.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
перахо́д, ‑у,
1.
2. Месца, прыгоднае або прыстасаванае для пераправы цераз што‑н.
3. Спецыяльнае збудаванне, якое злучае адно памяшканне або месца з другім; калідор, галерэя.
4. Адлегласць паміж двума пунктамі, пройдзеная пешшу без прыпынкаў за які‑н. час.
5. Момант або месца, дзе што‑н. адно пераходзіць у іншае; звяно, што аб’ядноўвае з’явы, якія пераходзяць адна ў другую.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
разра́д 1, ‑у,
1. Група, катэгорыя асоб, прадметаў або з’яў, якія адрозніваюцца ад іншых падобных якімі‑н. агульнымі прыкметамі.
2.
3. У арыфметыцы — месца, якое займае лічба пры пісьмовым абазначэнні ліку.
4.
разра́д 2, ‑у,
1.
2. Страта электрычнасці якім‑н. целам, якое мае электрычны зарад; з’ява, якая суправаджае гэтую страту.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Калі́на ’расліна Viburnum opulus’ (
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Аба́да ’віна’ (
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Абаро́г, абараг ’чатырохсхільная стрэшка для сена’ (
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)