пратрымаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае;
1.
2.
3.
4.
5.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
пратрымаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае;
1.
2.
3.
4.
5.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
сала, ‑а,
1. Тлушчавае адкладанне ў целе жывёльнага арганізма.
2. Прадукт, што атрымліваецца з тлушчавага рэчыва, які ўжываецца для харчавання.
3. Змазачнае рэчыва мінеральнага або расліннага паходжання.
4. Ледзяная кашка, якая ідзе па паверхні вады перад замярзаннем вадаёма.
•••
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
узбіць, узаб’ю, узаб’еш, узаб’е; узаб’ём, узаб’яце;
1. Набіць што‑н. на паверхню чаго‑н.; пасадзіць, накалоць на што‑н. вострае.
2.
3.
4. Ударамі ўзрыхліць, зрабіць больш мяккім, пышным.
5.
6.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Жэ́рабя ’ўмоўны знак пры вызначэнні парадку, чарговасці і да т. п.’
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Зубе́ль, зубля́, зу́блэнь, зубы́ло ’яловае галлё ці рыззё на палцы для падкурвання пчол’ (
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
◎ Пла́ціна ’высакародны метал шаравата-белага колеру’ (
Плаці́на 1 ’гідратэхнічнае збудаванне на рэках і вадаёмах для падняцця ўзроўню вады’ (
Плаці́на 2 ’невялікі
Плаціна́ ’агароджа з жэрдак’ (
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Тру́нне (труньне) ‘скрутак чаго-небудзь бруднага (з адзення)’ (
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Про́тар 1 ’востры металічны пруток або іголка са зламаным вушкам, швайка’ (
Про́тар 2 ’страта’ (
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Скі́ба, скі́бка ‘луста хлеба’ (
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
бязмоўны, ‑ая, ‑ае.
Які нічога не гаворыць, маўчыць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)