стулі́цца, стулюся, стулішся, стуліцца;
1. Скурчыцца, сагнуцца.
2. Шчыльна сціснуцца, заплюшчыцца (пра губы, вочы і пад.).
3.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Verbum
анлайнавы слоўнікin3
1. (у прасторавым
in France у Фра́нцыі;
in town у го́радзе;
in the street на ву́ліцы;
in the theatre у тэа́тры;
in the factory на заво́дзе
2. (у часавым
in the twentieth century у двацца́тым стаго́ддзі;
in May у ма́і;
in peacetime у мі́рны час;
in future у бу́дучыні;
in an hour праз гадзі́ну;
3. (у розных
in the morning/evening ра́ніцай/уве́чары;
in pairs па́рамі;
in a whisper
in detail дэталёва;
in Belarusian па-белару́ску;
in the rain пад дажджо́м
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
breath
1. дыха́нне, по́дых;
bad breath непрые́мны пах (з рота);
be short of breath ця́жка ды́хаць;
in one breath на адны́м дыха́нні
2. уды́х;
take a deep breath глыбо́ка ўдыхну́ць
3.
4. (of):
♦
a breath of fresh air не́хта або́ не́шта но́вае, незвыча́йнае і таму́ ціка́вае;
below/under one’s breath
one’s last/dying breath смяро́тны час;
be out of bre ath запы́хацца;
catch one’s breath пераве́сці дух;
get a breath of fresh air дыхну́ць све́жага паве́тра;
hold one’s breath затрыма́ць дыха́нне;
in the same breath імгне́нна, у той жа час вы́казаць дзве супрацьле́глыя ду́мкі;
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
шэпт, ‑у,
1. Ледзь чутная гутарка, пры якой гукі вымаўляюцца без удзелу галасавых звязак.
2. Погаласка, вестка, чутка, якія перадаюцца па сакрэту.
3.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
лі́цца, льецца і ліецца;
1. Цячы струменем, цурком.
2.
3.
4.
5.
•••
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
падцягну́ць, ‑цягну, ‑цягнеш, ‑цягне;
1. Нацягнуць, напяць тужэй.
2. Цягнучы, наблізіць да каго‑, чаго‑н.
3. Сабраць, сканцэнтраваць дзе‑н., перамясціць бліжэй да каго‑, чаго‑н. (вайсковыя сілы, часці).
4.
5. і
6.
•••
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ву́ха, ‑а;
1. Орган слыху і раўнавагі ў пазваночных жывёл і чалавека.
2. Знадворная, вонкавая частка гэтага органа ў форме ракавіны вакол вушной адтуліны.
3.
4.
5. Прыстасаванне ў розных прадметах для больш зручнага карыстання (пад’ёму, вешання, пераноскі і інш.).
•••
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
трапяткі́, ‑ая, ‑ое.
1. Які пастаянна варушыцца, дрыжыць; дрыгатлівы.
2. Ахоплены моцным хваляваннем пад уздзеяннем якога‑н. пачуцця; усхваляваны.
3.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
збіць, саб’ю, саб’еш, саб’е; саб’ём, саб’яце;
1. Ударам, рэзкім рухам аддзяліць што‑н. ад чаго‑н., прымусіць адваліцца, зваліцца.
2. Ударам, штуршком паваліць, прымусіць упасці.
3. Ударам, рэзкім рухам ссунуць, перамясціць каго‑, што‑н. з належнага месца.
4. Моцна пабіць, знявечыць пабоямі.
5. Ударамі сапсаваць, зрабіць непрыгодным.
6. Прыбіць адно да другога, змацаваць адно з другім цвікамі.
7. Дамагчыся знікнення або рэзкага памяншэння чаго‑н.
8. Зблытаць, прымусіць памыліцца.
9. Зблытаць, змяць (валасы, шэрсць і пад.).
10. Прыгатаваць што‑н., узбіваючы, узбоўтваючы.
11.
•••
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ды 1,
I.
1. Ужываецца для сувязі аднародных у сэнсавых адносінах членаў сказа і сказаў; адпавядае па значэнню злучніку «і».
2. Ужываецца для сувязі паслядоўных паведамленняў, звязаных адзінствам накіраванасці дзеяння.
II.
1. Злучае процілеглыя члены сказа і сказы; блізкі па значэнню да злучнікаў «але», «аднак».
2. Злучае члены сказа і сказы з узаемным выключэннем і значэннем неадпаведнасці.
III.
1. Далучае сказы і члены сказа, якія дапаўняюць, паясняюць ці падагульняюць выказаную раней думку.
2. Ужываецца пры нечаканых пераходах да другіх падзей, якія завяршаюць папярэднія выказванні.
3. Далучае пры пералічэнні члены сказа з супраціўна-ўзмацняльным значэннем.
•••
ды 2,
Ужываецца ў пачатку сказа для ўзмацнення выразнасці выказвання.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)