зана́дзіць, ‑наджу, ‑надзіш, ‑надзіць; зак., каго.

Разм. Прывабіць падкормкай, прынадай. І з вудай дзядзька шчасце мае: Язёў занадзіць і кілзае. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

АКСІ́МАРАН, аксюмаран (грэч. oxymōron дасціпна-недарэчнае),

спалучэнне процілеглых або кантрастных паняццяў, якія лагічна выключаюць адно аднаго, але ўжытыя разам ствараюць новы маст. вобраз («звонкая цішыня», «пакутлівае шчасце», «жывы труп»).

т. 1, с. 206

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Glück

n -(e)s шча́сце, по́спех

~ háben — шанцава́ць

~ auf! — у до́бры час!

auf gut ~ — наўда́чу, на шча́сце; наўга́д

◊ mehr ~ als Verstánd háben — ≅ ду́рням шанцу́е

das ~ ist ihm hold — яму́ смяе́цца шча́сце

sein ~ versúchen — паспрабава́ць шча́сця

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

пазазе́мны, ‑ая, ‑ае.

Які знаходзіцца за межамі зямлі. Само шчасце трэба шукаць не ў нейкіх пазаземных прасторах, а на зямлі, сярод людзей. Лойка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

necessarily [ˌnesəˈserəli] adv.

1. абавязко́ва;

not necessarily неабавязко́ва;

Rich people are not necessarily happy. Багацце не заўсёды сведчыць пра шчасце.

2. непазбе́жна

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

асабі́сты, -ая, -ае.

1. Які належыць, уласцівы якой-н. асобе, прызначаны для абслугі якой-н. асобы.

Асабістая бібліятэка.

Асабістая думка.

2. Які датычыцца якой-н. асобы, закранае яе інтарэсы, накіраваны на якую-н. асобу, звязаны з прыватным, сямейным жыццём.

Асабістая крыўда.

Асабістае шчасце.

Спалучэнне асабістага (наз.) з грамадскім.

3. Які ажыццяўляецца якой-н. асобай, зыходзіць ад якой-н. асобы.

А. прыклад.

Асабістая ініцыятыва.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

лесніко́ўна, ‑ы, ж.

Разм. Дачка лесніка. Як на шчасце, паявілася леснікоўна. Вясёлая, гаваркая, прынадная дзяўчына як з неба звалілася разам з бацькам сваім, новапрызначаным лесніком. Мележ.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ignorance [ˈɪgnərəns] n.

1. не́вуцтва, неадукава́насць

2. недасве́дчанасць;

keep smb. in ignorance трыма́ць каго́-н. у няве́данні

♦

ignorance is bliss шча́сце ў няве́данні

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

verträumen

vt прама́рыць (дзень); аддава́цца ма́рам [летуце́нням]

sein Glück ~ — праспа́ць сваё шча́сце

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

вя́зень, ‑зня, м.

Той, хто знаходзіцца ў зняволенні; зняволены. На шчасце, падаспелі савецкія войскі, і вязні Маабіта, а сярод іх і Ота Нагель, выйшлі на волю. «Маладосць».

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)