Verbum

ма́ска, -і, ДМ ма́сцы, мн. -і, ма́сак, ж.

1. Накладка на твар, падобная на звярыную морду або чалавечы твар з выразам для вачэй, а таксама чалавек у такой накладцы.

Навагодняя м.

М. зайца.

2. перан. Прытворства, якое хавае сутнасць каго-, чаго-н.

Прыкрывацца маскай.

3. Злепак з гіпсу, зняты з твару нябожчыка.

Пасмяротная м.

4. Засцерагальная накладка на твар.

Супрацьгазавая м.

5. У касметыцы: слой накладзенага на твар лекавага сродку, крэму і пад.

◊

Скінуць маску — паказаць сваю сапраўдную сутнасць.

сказі́цца, 1 і 2 ас. не ўжыв., -зі́цца; зак.

1. Змяніцца, перайначыцца.

Інфармацыя пры перадачы па тэлебачанні сказілася.

2. Моцна змяніцца (пра твар, знешні выгляд).

Твар сказіўся ад болю.

|| незак. скажа́цца, -а́ецца.

|| наз. скажэ́нне, -я, н.

бязбро́вы, -ая, -ае.

Які мае ледзь прыкметныя бровы.

Б. твар.

|| наз. бязбро́васць, -і, ж.

малпападо́бны, -ая, -ае.

Які з выгляду нагадвае малпу.

М. твар.

|| наз. малпападо́бнасць, -і, ж.

збяле́лы, -ая, -ае.

Які збялеў, стаў белым, бледным.

З. твар.

З. ад інею лазняк.

абадра́ны, -ая, -ае (разм.).

1. Падраны, пашарпаны.

Абадраныя сцены.

2. Абдрапаны кіпцюрамі.

А. твар.

хударля́вы, -ая, -ае.

Сухарлявы, крыху худы.

Х. чалавек.

Х. твар.

|| наз. хударля́васць, -і, ж.

цагля́ны, -ая, -ае.

1. гл. цэгла.

2. Які нагадвае колерам цэглу.

Твар цаглянага колеру.

по́тны, -ая, -ае.

1. Пакрыты потам.

П. твар.

2. Тое, што і запацелы.

Потныя шыбы.